Verlangen naar een plaats in zending na jaren vervuld
BARNEVELD. Roeping wil hij het niet noemen, „dat klinkt zo zwaar.” Wel heeft Janlouis Bezemer altijd het verlangen gehad om als tropenarts te worden uitgezonden in een zendingssituatie. Op 15 januari vertrekt hij met zijn vrouw Linda en hun twee kinderen voor een periode van twee jaar naar Mbuma in Zimbabwe.
De Bezemers konden dit jaar nog enkele maanden terecht in het huis van Ali Fidder in Barneveld. Zij ervaren het als een bijzondere leiding van de Heere dat zij hier nog een tijdje konden wonen, omdat zij in verband met de uitzending uit hun huis in Veenendaal moesten. Via een Schakeltje in deze krant kwam het gezin in aanraking met Ali Fidder. Zij verbleef in Zimbabwe om daar voor de Mbuma-zending –gesteund door de Free Presbyterian Church in Schotland en enkele Nederlandse kerken– bijstand te verlenen op de John Tallachschool in Ingwenya.
Janlouis Bezemer (1983), geboren in Bleskensgraaf, kreeg al aan het eind van de basisschool belangstelling voor de zending. Toch werd die belangstelling weer wat naar de achtergrond gedrongen, omdat hij graag met kinderen wilde werken. Bezemer ging daarom naar de pabo. Om meer „uitdaging” te hebben, studeerde hij geneeskunde en werd hij tropenarts. Verschillende wegen voor deze functie liepen echter dood. Aan het Mbuma-ziekenhuis dacht Bezemer niet, omdat daar al een arts was in de persoon van Anneke Snoek.
Totdat hij hoorde dat Mbuma al geruime tijd een tweede inlandse arts zocht. Omdat er geen Zimbabwaanse arts gesolliciteerd had, werd Bezemer aangemoedigd om contact op te nemen met de Free Presbyterian Church in Schotland. Hij kwam op gesprek en werd aangenomen voor een periode van twee jaar. Bezemer had al ervaring opgedaan in een Afrikaans ziekenhuis, omdat hij tijdens zijn opleiding twee maanden in Uganda had gewerkt. Zijn vrouw Linda (1988) is toen meegeweest. Daarvoor was zij al een keer in Senegal geweest.
Bezemer is lid van de hersteld hervormde gemeente van Veenendaal en werkzaam in het ziekenhuis Rijnstate in Arnhem. Zijn vrouw werkte na haar sph-opleiding in Ede onder andere voor De Schutse, een organisatie van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland ten behoeve van gehandicapten, in Kesteren. Zij wil zich graag inzetten voor het zendingswerk in Mbuma.
Met hun twee kinderen –Elias (2 jaar) en Evana (5 maanden)– zullen de Bezemers meeleven met de Free Presbyterian Church in Schotland, die elke zondag diensten in Mbuma belegt. Het Mbuma-ziekenhuis kent elke dag een meditatieve opening. Zelf is Bezemer nooit in Mbuma geweest, wel heeft hij er veel over gelezen en gehoord.
Vanwaar deze stap?
„Het lag al vanaf mijn jeugd in mijn hart om iets te betekenen voor de zending. De verhoudingen zijn erg scheef. In Nederland is heel veel zorg, bijna eindeloos, terwijl er elders in de wereld veel behoefte aan zorg is. Je kunt natuurlijk redeneren: Dan geef ik maar geld, maar je kunt ook iets van je tijd geven, voor hen die het hard nodig hebben. Je kunt daar dan meer betekenen dan hier.”
Hoe is de medische zorg in Zimbabwe?
„Sinds de crisis in 2008 zijn er veel artsen uit Zimbabwe weggegaan. Er was te weinig geld om in hun levensonderhoud te voorzien. Er is momenteel een groot tekort aan artsen. Vijf procent van de inwoners van Zimbabwe heeft hiv. Dat levert veel chronische zorg op, omdat mensen door verminderde weerstand verschillende ziekten hebben, zoals tbc. Mbuma heeft een goed functionerend ziekenhuis en een eigen hiv-kliniek. Het ziekenhuis heeft recent vernieuwingen ondergaan. Er is een röntgenapparaat gekomen waardoor foto’s nu digitaal opgeslagen kunnen worden. Zimbabwe kent veel armoede op het platteland. Mijn taak zal ook bestaan uit het geven van consulten in een naburig districtsziekenhuis waar nu maar één arts is.”
Hoe is het met de veiligheid in Zimbabwe en daarbinnen Mbuma?
„De toestand is vrij rustig, hoewel het ziekenhuis zich bevindt in het gebied van de politieke oppositie tegen Mugabe. Maar ook in 2008, voor de crisis, was het daar rustig. Het ziekenhuis stelt zich bewust apolitiek op. Natuurlijk, je wordt als westerse arts in de gaten gehouden en je moet voorzichtig zijn, zoals in de stad Bulowayo, maar er is geen situatie van onveiligheid.”
Het verblijf is voor twee jaar?
„Ja, we willen na die tijd de situatie bekijken, mede met het oog op mijn vrouw en gezin. Anneke Snoek was in eerste instantie ook voor twee jaar uitgezonden en zij werkt er nog steeds. Hoe dat na twee jaar gaat, laten we graag over aan de leiding van de Heere, Die ons tot nu toe ook bijzonder heeft geleid.”
