Laten we het voorbeeld eens nemen van de patriarch Abraham. Hoe zwaar was de beproeving toen God hem gebood zijn enige zoon Izak op de berg Moria te offeren. Want het bevel van de Heere luidde: „Neem uw zoon, uw enige, die gij liefhebt, Izak” enzovoort.Het zijn vier prikkels om Abrahams hart te doorsteken. Alle vier zijn ze een verzwaring van Abrahams verzoeking. De Heere belastte hem zijn zoon te nemen, het kostelijkste pand dat hij had. Hij moest niet de zoon van iemand anders nemen, maar zijn eigen zoon, de vrucht van zijn eigen lendenen, vlees van zijn vlees en been van zijn been.

Hij moest niet alleen zijn eigen zoon nemen, maar zijn enige, die zijn eigen vrouw hem gebaard had. Een man die veel zonen heeft, kan wellicht gemakkelijker van één zoon afstand doen dan wanneer hij er maar één heeft.

Ja, het moest zijn enige zoon Izak zijn, de zoon van de beloften. Dit was de scherpste bezoeking van alles. Want de Zaligmaker van de wereld zou uit Izak worden geboren. Het moest Izak zijn, die hij liefhad. Hij kon Ismaël wel nemen, maar dat was de zoon die hij haatte. Het moest de zoon van zijn liefde zijn, op wie hij zijn hart had gezet. Dat was een zaak die zijn hart moest doen breken.

Abraham moest in eigen persoon de executie uitvoeren, op staande voet zonder enig uitstel. God gunt hem geen tijd om dit te overdenken.

Fr. Elgersma, predikant. te Grouw (Fr.) (De herder Israëls, 1670)