Van Genderen werd op 13 april 1923 geboren. Hij studeerde theologie in Apeldoorn en Utrecht. In 1948 deed hij intrede in de christelijke gereformeerde kerk van Zutphen. Daar voltooide hij zijn dissertatie over de gereformeerde piëtist Herman Witsius. „De strijd die nadere reformatoren hebben gevoerd tegen het naamchristendom en hun ijveren voor de persoonlijke beleving van het geloof, dat heeft me altijd erg aangesproken”, zei Van Genderen in 1998 tegen deze krant. „Witsius was mijn studieobject, maar ook een beetje mijn voorganger en mijn voorbeeld.”

In 1954 werd Van Genderen hoogleraar in Apeldoorn. Hij heeft een aantal publicaties op zijn naam staan, waaronder de ”Beknopte Gereformeerde Dogmatiek”, waaraan hij samen met prof. dr. W. H. Velema werkte. Van zijn hand verschenen verder ”Oriëntatie in de dogmageschiedenis” (1996), ”De Bijbel en de Toekomst” (1998) en ”Kohlbrügge. Zijn betekenis en zijn invloed” (2003).

In 1993 ging Van Genderen met emeritaat.