Journaliste Sarah Pulliam Bailey signaleert de trend in een artikel dat onlangs is gepubliceerd op de website van Religion News Service. Evangelicalen die worstelen met homoseksuele gevoelens hadden drie mogelijkheden: erover zwijgen, hun geloof vaarwel zeggen, of in therapie gaan om van hun homoseksualiteit af te komen. Die laatste optie stuit op steeds meer kritiek.

Een belangrijk markeringspunt was het einde van ”ex-gay”-organisatie Exodus International in juni vorig jaar. De leiding van Exodus besloot uit eigen beweging om te stoppen met therapie om een homoseksuele oriëntatie te veranderen.

Veel christenhomo’s die niet willen toegeven aan hun seksuele gevoelens kiezen nu voor een celibatair leven. „Evangelicalen zijn zo gecharmeerd van het huwelijk dat ze veel moeite hebben om het alleenstaand zijn en het celibaat te waarderen”, aldus Mark Yarhouse, een christelijke hoogleraar die onderzoek deed naar homotherapie.

In hun keuze voor het celibaat vinden evangelicalen steun bij behoudende rooms-katholieken. Beide groepen zijn bijvoorbeeld vertegenwoordigd op de weblog Spiritual Friendship, waarop christenhomo’s schrijven die celibatair leven.

„Rooms-katholieken hebben een lange traditie die ik als evangelical nog moest ontdekken”, zegt medeoprichter Wesley Hill van Spiritual Friendship. „Het celibaat zet mij aan tot nauwe relaties met vrienden, zelfverloochening en zelfopoffering.”

Ook Rosaria Butterfield, die haar afscheid van haar lesbische verleden beschreef in het boek ”Een onwaarschijnlijke bekering”, wil zichzelf niet benoemen als ”ex-gay”. Tegelijk is ze kritisch over de aanduiding ”christenhomo”. Seksualiteit bestaat in verschillende gradaties, het christelijk geloof niet, vindt ze.

Behoudende christenen in Europa hebben deze denkomslag al eerder gemaakt. Exodus Europe, waarbij ook het Nederlandse Different (onderdeel van Tot Heil des Volks) was aangesloten, verbrak in 2007 de banden met Exodus International en ging onder een andere naam verder.