Kerkdiensten worden „events”, met een speciale liturgie, een „te gekke band”, dans en drama. De Heidelbergse theoloog prof. dr. Christian Möller keert zich tegen deze trend. „Leve de normale kerkdienst!”

Het protestantisme is besmet met een virus, aldus prof. Möller, „dat de theoloog Hans-Jürgen Luibl (Erlangen) in 2010 „het virus van het bijzondere” heeft genoemd.” In het ”Impulspapier” dat de Evangelische Kerk in Duitsland (EKD) in 2006 het licht deed zien, krijgen „bijzondere kerken” zelfs een sleutelfunctie toebedeeld, schrijft de emeritus hoogleraar in een gisteren gepubliceerd commentaar voor de protestantse nieuwsdienst Idea. „Voor andere gemeenten is Willow Creek het bijzondere voorbeeld waarop zij zich oriënteren.”

Maar zulke „bijzondere diensten” kosten wel tijd, stelt prof. Möller. „En het wordt steeds moeilijker om dat bijzondere idee voor de volgende kerkdienst te bedenken. De ballonnen hebben we gehad, de dans in een kring is achter de rug, de dieren zijn gezegend, de verhalen over bijzondere criminelen zijn wel verteld. Wat nu?”

De theoloog pleit ervoor dat gemeenten „stap voor stap” de „heel gewone kerkdiensten” weer invoeren. „Het mooie daaraan is ook dat die niet door de voorganger en zijn team te hoeven worden uitgevonden. Die tijd kan nu besteed worden aan een bezoekje.”

Het „virus van het bijzondere” maakt op den duur ziek, schrijft prof. Möller, die de vergelijking trekt met voetbal. „Wee de spreker in het stadion die de voetbalgemeente haar rituelen afneemt.”