De Via della Conciliazione, de boulevard die naar de Sint-Pieter loopt, is sinds deze week ’s avonds en ’s nachts voor het verkeer afgesloten. Dat is, afgezien van de maatregelen rondom religieuze plechtigheden, een primeur sinds de weg in 1950 werd opgeleverd. Als het donker is, liggen Vaticaanstad en de boulevard er verlaten bij. En dat is precies de reden van de ongerustheid. De pauselijke gebouwen en ook de koepel van de Sint-Pieter zijn voor iedereen goed zichtbaar. Men is ook bang dat kwaadwillende personen met een auto vol explosieven de weg afrijden, de eenvoudige omheining passeren en dan tot stilstand komen bij de voorhal van de Sint-Pieter.

Het peloton politiemensen dat het Sint-Pietersplein controleert, had er de afgelopen dagen geen zin in. De detectiepoortjes die bij het plein onder een zuilengalerij zijn geposteerd, zijn weliswaar in gebruik. Verschillende mensen die het poortje passeren, verstijven als de metaaldetector reageert. Ze worden gadegeslagen door de politie. „Niets aan de hand, loop maar door.”

Slechts een van de poortjes beschikt over een lopende band waarop rugzakken en dergelijke kunnen worden neergelegd. Een agent controleert de inhoud van de tassen via de computer. Een Nederlandse gids klaagt over de inconsistente controle. „Als het druk is en de politie controleert serieus, ontstaan lange wachtrijen voor de basiliek. Dat komt omdat ze te weinig detectiepoorten in gebruik hebben.”

Bij de voorhal en in de Sint-Pietersbasiliek staan veel Vaticaanse beveiligingsmensen en seminaristen die als gids optreden. Maar dat is niets nieuws. Nog steeds kun je bij de Zwitserse Garde, de pauselijke bewakers in hun kenmerkende tenue uit de 16e eeuw, vragen of je de ”campo santo” (begraafplaats) mag bezoeken. Met zo’n smoes kom je Vaticaanstad binnen. Wie dan wat kwaads in de zin heeft, kan zijn gang gaan. „Het is gemakkelijk om een tas met explosieven achter te laten, ook hier in het kantoor”, verzucht een baliemedewerker van het postkantoor aan het Sint-Pietersplein.