In de Joodse staat wonen 190.000 overlevenden van de Shoa. Een kwart van deze groep is arm en eenzaam. De organisatie LeChaim-to-Life zorgt voor ondersteuning. Braun logeert twee weken in Nijeveen, in de gemeente Meppel, en een week in Heerlen. Begin juni keert hij terug naar Israël. In Nederland kan zijn organisatie op veel draagvlak rekenen, maar ook in Scandinavië en Singapore zijn plaatselijke organisaties bezig met het inzamelen van geld. Het zijn allemaal christenen die het land Israël in hun hart sloten.

Daniël Braun logeert voor het zesde achtereenvolgende jaar bij zijn christelijke vrienden Jenny en Durk Hak. Op het Drentse platteland voelt hij zich thuis. Hij is Jood en dus geen christen. Is dat een probleem? Braun wijst naar zijn hart. „Het gaat om liefde voor de naaste. We hebben allemaal dezelfde Vader.”

Het Drentse Meppel is een ‘Nederlands bolwerk’ van LeChaim- to-Life. Zes jaar geleden richtte inwoonster Lammie Lassche (74) de Nederlandse evenknie, Stichting LeChaim-to-Life, op. Begin vorig jaar opende ze zelfs een winkel in de Drentse stad, waar ze allerlei tweedehands producten verkoopt. Het geld gaat naar de organisatie van Braun. Ook in Heerlen is sinds kort een winkel ten bate van LeChaim-to-Life.

Tien jaar geleden richtten Israëliërs Daniël Braun en zijn collega Shuky Kastenbaum in hun land LeChaim-to-Life op. Beiden zijn ze kinderen van Shoa-overlevenden. Braun, die lang niet in Israël woonde, doet datgene waarvan hij zeker weet dat dit Gods plan is. Hij zag de nood van bejaarden die de naziverschrikkingen overleefden, zelfs in Israël. Hij wist wat hem te doen stond. „Soms weet je intuïtief dat je het goede doet, dat je Zijn werk doet. Er was een sterke innerlijke stem die aangaf dat ik terug moest naar Israël om dit te doen.”

Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven; Ik ben de Heere! Het is dit gebod uit Leviticus 19 waardoor Daniel Braun en Shuky Kastenbaum LeChaim- to-Life begonnen, wat ”leven om te leven” betekent. Het doel is om de Shoa-overlevenden die in nood zijn, als het ware te laten adopteren door jongeren, ze regelmatig aan huis te bezoeken en hun levensstandaard zodanig te verhogen dat ze een zo normaal mogelijk leven kunnen leiden.

Door het regelmatige contact dat de jongeren met deze mensen hebben, ontstaat een hechte band. De oude, arme en vaak eenzame slachtoffers, die vaak gekweld worden door afschuwelijke herinneringen, krijgen nieuwe familie en als ze wat nodig hebben, wordt het meteen geregeld. Zo’n 250 oude mensen worden nu bezocht. Braun en Kastenbaum zijn continu op zoek naar nieuwe studenten die ze motiveren om de ouderen te bezoeken. De groep bestaat nu uit 400 jongeren Vaak krijgen de hoogbejaarde nazi­slachtoffers elke week bezoek en ook vieren jong en oud samen Joodse feestdagen. De oude mensen bloeien op door zo veel liefde en aandacht. „Daardoor bloeien wij ook op. Gods liefde werkt door”, zegt Braun.

Het letterlijk in de armen sluiten van de Shoa-overlevenden door studenten is volgens Braun belangrijk, niet alleen voor de oude mensen, maar ook voor de jongeren. „Zo horen ze de verhalen die nooit verloren mogen gaan. Ouderen leren de jongeren echt te houden van het land Israël. Het is de enige plek op de wereld waar de Joden zich echt veilig kunnen voelen.”

Overal ter wereld zie je antisemitisme de kop opsteken. „Ik zie daar heel duidelijk de hand van God in”, zegt Braun. „We worden gehaat en bedreigd. God geeft daarmee volgens mij een heel duidelijk signaal af dat we als Joden terug moeten keren naar Israël, de spil van de wereld en het enige land ter wereld waar we veilig zijn. Dat is ook de profetie in de Tenach. In Israël horen we thuis. Het is belangrijk dat de jeugd dat hoort van de ouderen die na al die verschrikkingen naar huis kwamen, waar ze horen. Hou van je land. Het is ons door God gegeven en het is ons enige en veilige thuis.”