Hadi speelt op de vloer met zijn speelgoedauto met die typische energie die peuters op die leeftijd hebben. Zijn donkere haar wappert alle kanten op als hij de auto luidruchtig de kamer rond duwt. Op het eerste gezicht een alledaagse scène. Maar in Syrië is dit huiselijke tafereel allerminst gewoon. Het krakende geluid van geweervuur, dat van nog geen kilometer afstand komt, doorbreekt dagelijks de schijnbare vrede. Hardere knallen volgen als een explosie losbarst. Dit is Aleppo in Syrië.

Dat Hadi thuis is bij zijn ouders is niets anders dan een wonder van moed en goddelijke leiding. Het gezin van Samir tart alle statistieken die uitwijzen dat 2,5 miljoen Syriërs het onophoudelijke geweld in hun land ontvlucht zijn. Nog eens 4 miljoen Syriërs zijn ontheemd in eigen land. Samir en Dina zullen niet verhuizen. „Ik hou van de mensen hier en ik zal ze niet in de steek laten.”

Roeping

Het was een week voor zijn ontvoering dat de bisschop van hun kerk Samir vroeg om zijn werk over te nemen, mocht hem iets overkomen. Alsof hij het aanvoelde. Samir overwoog het verzoek van de bisschop in zijn hart. En op het moment dat het nodig was, wist hij zich door God geroepen en sprong hij in. „Ik mis hem persoonlijk heel erg”, wil hij erover kwijt.

Bisschop zijn en honderden gezinnen in de stad opvangen biedt geen enkele garantie op veiligheid, zo leert ook de recente moord op de Jezuïtische pater Frans van der Lugt die de stad Homs bijna vijftig jaar lang diende. Samir weet ook dat hij risico loopt; hij is tenslotte in de schoenen gestapt van een man die is ontvoerd vanwege zijn standvastige geloof dat hij niet onder stoelen over banken stak. Sinds de ontvoering is er geen nieuws van de bisschop geweest. Geen teken van leven. Geen enkel bericht van ontvoerders om losgeld. Het is enkel stil geweest.

Luisterend oor

Nu helpt de kerk onder de leiding van Samir meer dan 400 gezinnen. Met twintig vrijwilligers bezoeken ze regelmatig de behoeftige gezinnen. Oppositiestrijders laten geen voedsel door, tenzij er geld wordt betaald. Toch heeft Samir een weg gevonden om benodigdheden te krijgen: van rijst tot waspoeder, van tijm tot tomatensaus. Naast voedsel en praktische hulp bieden ze ook een luisterend oor. „We proberen ze te bemoedigen en luisteren zorgvuldig wat ze nodig hebben. We willen dat ze allemaal – christenen en moslims – weten dat wij ze liefdevol omringen en hen ondersteunen.”

Ondertussen proberen Samir en Dina met hun zoontje Hadi ‘gewoon’ door te leven. „We gaan straks misschien nog wel even de deur uit om naar de film te gaan”, zegt Samir. Te midden van geweervuur en explosies. Te midden van oorlog. Daar speelt ook Hadi rustig met zijn speelgoedauto op de vloer. En boven alles is daar nog een teken van hoop: Dina en Samir verwachten een tweede kindje.