Dat stellen wetenschappers van de Amerikaanse Harvard Divinity School donderdag in een samenvattende publicatie. Uit een reeks onderzoeken blijkt dat het stukje papyrus uit de zesde tot negende eeuw na Christus stamt. Onderdelen van het papiertje zijn mogelijk zelfs in de tweede tot vierde eeuw gemaakt, stellen de onderzoekers.

Het fragment geeft „op geen enkele wijze” bewijs dat Jezus getrouwd zou zijn geweest, benadrukken de wetenschappers.

Prof. Karen L. King, ook verbonden aan Harvard Divinity School, kreeg na de presentatie van haar conclusies in 2012 tijdens het International Coptic Congress in Rome, veel kritiek over zich heen.

In een artikel waarin ze haar bevindingen uiteenzette, haastte King zich om te zeggen dat het fragment geen bewijs is dat Jezus daadwerkelijk getrouwd was. „De vroegste en historisch betrouwbaarste christelijke bronnen zwijgen geheel over dit onderwerp.” Wel maakt ze eruit op dat in discussies in de Vroege Kerk over seksualiteit, huwelijk en discipelschap sommige christenen claimden dat Jezus getrouwd was.

De afgelopen twee jaar analyseerden wetenschappers met verschillende achtergronden –van Harvard en het even gezaghebbende Massachusetts Institute of Technology (MIT)– de inkt, het handschrift en de grammatica van het fragment. Alles wijst volgens hen op een datering tussen de zesde en de negende eeuw, om precies te zijn 659 tot 859. „Geen enkele test heeft enig bewijs naar voren gebracht dat het fragment in de huidige tijd is gemaakt of een vervalsing is.”

Prof. King woog alle resultaten en trok de eindconclusie dat het papyrusfragment „een product is van vroege christenen, en geen moderne vervalsing is.”

Het spoor lijkt terug te gaan naar Egypte, omdat de tekst in het Koptisch is geschreven. De auteur is niet bekend. Het papyrusfragment is ook te klein om grote conclusies te trekken, stellen de onderzoekers.

In deze krant uitte onder anderen dr. Pieter J. Lalleman destijds kritiek op Kings conclusies.