De kerk kan volgens dr. Mulder beter een paar stapjes terug doen en welbewust afstand nemen van hen die joden vervolgen. „Het kruis is voor joden –ook voor de Messiasbelijdenden– een beladen begrip.”

Dr. Mulder sprak woensdagavond in Zwolle over de worsteling van Paulus met de weg van God met Israël. Hij deed dat tijdens een avond van AKZ+, een kennisplein van de TUA, de Theologische Universiteit Kampen en de Gereformeerde Hogeschool Zwolle.

Behalve docent judaïca is dr. Mulder directeur van het Centrum voor Israëlstudies (CIS). Het CIS is een samenwerkingsverband van de Christelijke Hogeschool Ede (CHE), De Gereformeerde Zendingsbond (GZB) en de Christelijke Gereformeerde deputaten kerk en Israël. Deze drie organisaties vinden elkaar in een gezamenlijke visie op Israël.

Deze visie kenmerkt zich in de eerste plaats door het afwijzen van de vervangingstheologie waarbij de kerk in plaats van Israël wordt gesteld. „Dan zou Gods verbond met Israël zijn opgezegd”, aldus dr. Mulder. Daarnaast wijst CIS de gedachte af dat er twee heilswegen zijn voor zowel Israël als de kerk. Als laatste kenmerkt het CIS zich door het afwijzen van een bepaalde vorm van zogeheten dispensationalisme, waarbij Israël eigenlijk alleen van betekenis is vanwege een specifieke toekomstverwachting. Het bewandelen van dit smalle pad maakt dat de thematiek rond Israël zo complex is.

Christenen zijn ten onrechte geneigd om vanuit de kerk naar Israël te kijken, stelde dr. Mulder. Ze zijn volgens Paulus in de brief aan Efeze medeburgers en mede-erfgenamen van het verbond van God met Israël. Er is hier sprake van een „totale omkering” van onze manier van denken. „De kerk mag door Christus delen in wat vroeger alleen voor Israël was. Dit ging Paulus’ verstand zo ver te boven dat hij sprak van een geheimenis”, zei dr. Mulder.

Daarom is het voor hem volstrekt helder dat God Zijn volk Israël niet heeft verlaten. Aan de hand van Romeinen 11 legde hij uit dat de trouw van God gestalte krijgt door de val van Israël –in het afwijzen van de Messias– heen. Vervolgens wil God Israël, door het redden van de heidenen, jaloers maken. Zo ontstaat er een beweging van Israël naar de heidenen en van de heidenen naar Israël. „Het geheimenis bestaat hieruit dat God door Israël gedeeltelijk te verwarren, Zijn belofte vervult.”

Het is volgens dr. Mulder leerzaam om te zien dat Paulus aan het eind van zijn redenering eindigt in de lofprijzing. „Gods weg met Israël is een geheimenis en is daarom ondoorgrondelijk. Wanneer we over Israël spreken en niet eindigen in lofprijzing is er iets mis.”