Ds. Brons is Israëlconsulent van het Centrum voor Israël Studies (CIS). Hij woont in Israël en is een aantal dagen in Nederland. Gisteravond hield hij de eerste lezing van zijn voorjaarstournee. In de loop van deze en volgende week bezoekt hij diverse andere plaatsen.

Controleposten

Het is bijzonder dat de Joden 
in Israël mogen wonen, begon 
ds. Brons zijn presentatie 
”Op Bijbelse gronden”. „Het 
volk is thuisgekomen in het 
land waarvan God tegen Abraham en zijn nakomelingen heeft gezegd dat het voor hen en hun zaad is. Het is een wonder dat Israël zo op de kaart staat.”

Na een uiteenzetting over de grote verscheidenheid aan volkeren, culturen en religies in het beloofde land, richtte de predikant zijn blik op de Westoever.

Ds. Brons constateert dat het er van de zijde van Israël „niet altijd even goed aan toegaat. Ik heb voorbeelden gezien waarbij ik dacht: Moet dat nu zo?” Daarmee doelde hij onder meer op de controleposten en ”de Muur”.

Liefhebben

Ds. Brons verwees naar de Joodse kolonisten op de Westoever, die er soms niet voor terugdeinzen om eeuwenoude vijgenbomen te kappen en Palestijnen te intimideren en te terroriseren. Hij noemde ook de groep van zo’n 500 Joden in Hebron, die soms zaken uitlokken en van wie de kinderen de Arabieren uitschelden.

Ds. Brons: „Israël moet een licht zijn. Als dat niet zo is, dan dient men zich te bezinnen. Juist de Joden, die zelf zo geleden hebben in de Tweede Wereldoorlog, zouden zo niet bezig mogen zijn. Ze zouden beter moeten weten, omdat ze Gods Woord hebben. De Thora geeft aan dat men de vreemdeling niet mag onderdrukken maar moet liefhebben.”

De predikant kan zich niet vinden in de stelling dat Israël geen vierkante meter grond mag prijsgeven. Hij vindt dat daarbij sprake is van „zelfgeconstrueerde” ideeën die men met de Bijbel in de hand probeert te bewijzen. „De profeten zijn geen waarzeggers maar wegwijzers”, aldus ds. Brons. Hij voegde eraan toe dat de profeten ook spraken over recht en gerechtigheid en noemde in dat verband de tekst uit Jesaja 5:8: „Wee hen, die huis aan huis trekken, akker aan akker brengen.”

Geen Israëlboycot

Ds. Brons wil volstrekt niet weten van een Israëlboycot, waarvoor ook vanuit de kerken wel wordt gepleit. Hij kan zich goed vinden in de zinsnede ”onopgeefbaar verbonden” zoals die in de Protestantse Kerk wordt gehanteerd. „Je kunt harde woorden spreken, maar we zijn onopgeefbaar verbonden met Israël, vanuit het verbond. Wij doen allemaal veel verkeerd en kunnen alleen maar in alle bescheidenheid spreken. Ons past gebed om de vrede voor Jeruzalem te zoeken.”

Ten slotte wees hij op het belang van het gesprek met en de hoop voor Israël. „We strekken onze handen naar hen uit. Vanuit die houding willen we samen met hen de Schrift lezen. We kunnen veel van hen leren en we kunnen hun veel geven. De toekomst is niet duidelijk. Het wachten is op het heil van de Heere.”