Hoe verschrikkelijk het is met een beschuldigend geweten en een hart dat zich van zware overtredingen bewust is in zee te gaan, leren we zeer duidelijk in de geschiedenis van Jona. Want zo’n geweten roept de zondaar toe: Gij zijt die man die de zee beroert. Heeft die mens een geopend gezicht, dan ziet hij het toornig aangezicht van God in dat onweer. Wat een beschuldigende consciëntie nog vreselijker maakt, als men op zee is, is dat men niet die middelen heeft die men op het land heeft. Men kan zich in een storm wel van goederen ontlasten door ze in zee te werpen, maar hoe kan men een beklemd gemoed dat door de last van de zonden gedrukt wordt zich ontlasten? Men kan op zee niet spreken met een goede leraar die de wegen van de zaligheid aan een zondaar in het nauw kan voorhouden. Het is waar, een leraar kan u niet in de hemel brengen. Hij kan u wel goed onderwijs geven en hij kan samen met u bidden. O, vrienden, gebeurt het u wat Jona overkwam? Wees niet zo dwaas en zie in zo’n storm de hand van God. Laat u niet beschamen door deze heidenen die niet alleen wisten van een goddelijk bestuur, maar ook dat er een schuld onder hen was, die deze storm verwekt had. Onderzoek u als u in een storm op zee bent of de oorzaak soms bij u schuilt. N. S. van Leeuwarden, lidmaat in Amsterdam (De Godvreezende Zeeman, 1744)