Syriërs zijn de afgelopen drie jaar massaal voor het aanhoudende geweld in hun vaderland op de vlucht geslagen. Naar Turkije en Jordanië. En zelfs naar Irak, waar het toch ook bepaald niet veilig is.

En naar Libanon, waar ze veelal in tentenkampen de winter moeten zien door te komen. De sneeuwval van de afgelopen maand heeft hun lijden extra zwaar gemaakt.

Ondanks alle ellende gunnen de berooide vluchtelingen de westerse bezoeker een kijkje in de keuken. Achter het tentdoek, welteverstaan.

Tussen een stel kleden en zeilen speelt zich hier het leven van een ontheemde af. Tot voor kort hadden deze mensen nog een veilig dak boven hun hoofd. Hun woning werd gebombardeerd, ze verloren geliefden en moesten soms rennen voor hun leven.

Nu is hun bestaan tot een enkele vierkante meter versmald. In een vreemd land, tussen mensen die hen vaak liever zien gaan dan komen. Want de Syrische vluchtelingen pikken alle baantjes in en drijven de huurprijzen op.

Of ze ooit naar hun vaderland terug kunnen, is nog maar de vraag. De strijdende partijen in Syrië zijn vastberaden en een einde aan de burgeroorlog is nog lang niet in zicht.

En dus zullen deze tenten de komende tijd het beeld bepalen in de Libanese Bekaavallei. Als levend bewijs waartoe de mensheid keer op keer weer in staat is.