Op deze eerste mannendag in de lichtstad waren zo’n 150 mannen aanwezig. De bijeenkomst in de Morgensterkerk was georganiseerd door de Kruispuntgemeente. Het thema was: ”God waarom?”

Binnendijk, oud-medewerker van de EO, vertelde over de waaroms in zijn eigen leven. Kort nadat hij zijn vader verteld had dat hij uit het bedrijf zou stappen omdat God hem geroepen had, kreeg zijn vader longkanker. Toen hij van het ziekenhuis terugreed naar huis was hij boos op God. Na de dood van zijn vader keerde hij God de rug toe, las de Bijbel niet meer en bad niet meer. „Maar toen ik er niets meer aan deed, deed God er alles aan. Hij liet mij zien wat genade is. Het was voor God onmogelijk mij te missen.”

Aanvankelijk bleven de vragen. „God, als U mij zegt waarom U dit hebt toegestaan, wil ik met U verder”, bad Binnendijk. „Maar God zei niets.” Iemand die ook in de knoei gezeten had, vertelde hem dat God verder wil met mensen die geen antwoord vinden. Binnendijk: „Ik ben met God verder gegaan zonder antwoord. God geeft geen antwoord. Je moet gewoon verder. Hij geeft geen verantwoording van Zijn doen, want Hij is God. Te lang stilstaan bij de waaromvragen betekent dat het geestelijk leven stagneert.” Hij vertelde van een vrouw die God wel duizend vragen zou willen stellen, maar toen ze Hem zag, was ze die allemaal vergeten. „Als je je aan God overgeeft, kun je zo vol van Hem worden dat je niet genoeg van Hem kunt krijgen.”

Binnendijk zei, met een verwijzing naar Job, dat de narigheid soms juist komt als men God dient. „Als we ons lijden zien in het kader van ons privéleven kunnen we erin stikken. Maar als we het zien in het kader van Gods raadsbesluit wordt alles anders. God is tot op deze dag bezig de mensen te maken naar Zijn beeld en gelijkenis.” En passant zei hij afleiding het grootste gevaar voor de christenen van het Westen te vinden. Binnendijk noemt de tv speelgoed en vindt dat internet nog meer „bagger” oplevert.

De tweede spreker, schrijver en kunstenaar Otto de Bruijne, keerde zich fel tegen mensen die zeggen: „Waar was God in Auschwitz?” De Bruijne: „Ik heb daar een heilige woede over. Niet God maar de mens heeft Auschwitz teweeggebracht. Je kunt Auschwitz beter het einde van het humanisme noemen dan van het geloof in God.” Hij voegde eraan toe: „Hoe komt het dat zo veel Joden in Auschwitz kozen voor hun Heer? Hoe komt het dat negers te midden van de slavernij hun spirituals konden zingen?” De Bruijne stelt dat mensen om allerlei kleinigheden afscheid van God nemen. „Ga me niet vertellen dat er geen God meer is omdat je bretels breken. Als God zou uitleggen waarom allerlei dingen gebeuren, zou onze woede nog stijgen.” Over gebedsgenezing zei hij: „De stelling dat je zult genezen als je maar genoeg bidt, is de afbraak van het christelijk geloof. Het lijkt ootmoedig, maar het gaat voorbij aan het kruis en de verootmoediging en kan voortkomen uit hoogmoed. Er zijn dingen in het leven die God ons niet openbaart.”