Kerk & religie

Ds. A. van Vuuren neemt afscheid

AMSTELVEEN. „Christusprediking? Ja, van harte. We kunnen Hem nooit genoeg aanprijzen bij de mensen. Maar er is geen Christusverkondiging los van het werk van God de Vader en God de Heilige Geest”, stelt ds. A. van Vuuren. De hervormde predikant van Amstelveen gaat op 1 december met emeritaat.

Jan van Reenen
25 November 2013 11:33Gewijzigd op 15 November 2020 07:16
AMSTELVEEN. Ds. Van Vuuren: „Laten we niet te negatief doen. God werkt ook in onze tijd.” beeld RD, Anton Dommerholt
AMSTELVEEN. Ds. Van Vuuren: „Laten we niet te negatief doen. God werkt ook in onze tijd.” beeld RD, Anton Dommerholt

De studeerkamer van ds. Van Vuuren biedt uitzicht op de toren van de Sint-Annakerk, de monumentale kerk pal langs de A9 die mogelijk gesloopt zal worden. ‘Zijn’ kerk, de Pauluskerk, is minder opvallend en hoeft niet gesloopt te worden, al staat ze wel midden in de baaierd van deze seculiere tijd. In zijn vier vorige gemeenten was er sprake van ledengroei, maar dat is in Amstelveen niet het geval.

Toen Aart van Vuuren een jaar of zes, zeven was, wilde hij dominee worden. Zijn roeping verdween steeds meer terwijl hij meewerkte op de tuinderij van zijn ouders na zijn middelbareschooltijd. Ze kwam echter terug, wat leidde tot veel „gebedsworstelingen.” Een preek van ds. J. J. Timmer over Exodus 14:14 gaf de doorslag: „De Heere zal voor ulieden strijden en gij zult stil zijn.” Ds. Van Vuuren: „Ik moest volgen.” Hij heeft er geen spijt van gehad. „Mijn taak is mijn vermaak”, getuigt hij nu.

Zijn eerste ervaringen deed hij op in Amsterdam-West, waar hij als pastoraal werker aan de slag ging. „Ik maakte er zo veel mee dat ik later nergens meer van geschrokken ben. Op een keer moest ik in het holst van een donkere nacht naar een man die helemaal in de war was en die zei dat boze geesten mij wilden pakken. Het was beangstigend. Toch moest ik erheen. Als de Heere Jezus zo ver heeft willen afdalen, waarom zou ik daar dan te goed voor zijn?”

Ds. Van Vuuren heeft meer bijzondere ontmoetingen meegemaakt. Niet zo lang geleden, toen hij in Amstelveen stond, werd hij bij een man op zijn sterfbed geroepen die al vroeg was afgehaakt van de kerk. „De man, die veel geschaakt had, zei dat de dood hem nu schaakmat zette. Ik vertelde hem dat Jezus de dood schaakmat gezet had door Zijn sterven en opstanding. Door die woorden veranderde hij. Later verklaarde hij dat Jezus ook voor hem de dood schaakmat had gezet. Tijdens de begrafenis stond er een schaakopstelling op de kist met een koning die schaakmat stond. Daar ben ik toen op doorgegaan.”

De predikant vertelt over een vrouw die tot bekering kwam door het uit de Bijbel voorlezen voor haar buurman die zo ziek was dat hij het zelf niet meer kon en over een gezin dat uit nieuwsgierigheid naar de kerk kwam en bleef komen. „Laten we niet te negatief doen. God werkt ook in onze tijd”, zegt hij ervan. „We moeten omhoog blijven kijken.”

Hij voegt er even later aan toe dat we toch wel om ons heen moeten kijken om de ontwikkelingen te volgen. „Daarin is mijn vrouw beter dan ik”, erkent hij. „Dominees leven wel een beetje in een eigen wereldje en lopen het gevaar de gebeurtenissen in de wereld niet tijdig te onderkennen. Gelukkig houdt mijn vrouw me bij de les. Zij zorgde ervoor dat ik mijn mobiel ook zakelijk ging gebruiken. Zij zit op Facebook en volgt de ontwikkelingen op het gebied van de sociale media. Ze wist eerder dan ik dat Facebook voor de meeste jongeren belangrijker is dan de kerkbode en andere christelijke lectuur.”

Ds. Van Vuuren hecht aan een goede exegese en vindt dat je als predikant niet eenzijdig moet zijn in de tekstkeus. Hij vindt christocentrisch preken belangrijk, maar voegt eraan toe dat het wel om de Drie-enige God moet gaan. „Het werk van God de Vader en God de Heilige Geest moet ook aan de orde komen tijdens de prediking. De Heilige Geest werkt armmakende en rijkmakende genade in het hart van zondaren. Bij het eerste gaat het om het zondebesef en het plaatsmaken voor Christus. De rijkmakende genade ziet op het werk van Christus en het vertrouwen op Hem.”


Levensloop

Aart van Vuuren werd in 1948 in Capelle aan den IJssel geboren. Na de mulo werkt hij mee op de tuinderij van zijn ouders, eerst in zijn geboorteplaats, later in Waddinxveen. Op 23-jarige leeftijd begon hij met de studie aan het avondgymnasium en daarna met de dagopleiding theologie in Utrecht. Zijn eerste gemeente was Kamerik (1980). Daarna volgden Alblasserdam (1985), Zoetermeer (1990) en Barendrecht (1999). Hij staat sinds 2007 in de hervormde wijkgemeente Eben-Haëzer in Amstelveen. De predikant gaat in zijn geboorteplaats Capelle aan den IJssel wonen en gaat bijstand in het pastoraat in de hervormde gemeente van Waddinxveen verrichten.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer