Als jonge diplomaat in de Indiase hoofdstad New Delhi keerde hij in 1980, samen met zijn chef ambassadeur Mohammed Magariaf, het toen ruim 10 jaar oude regime van Kaddafi de rug toe. Ze stichtten in 1981 het Nationale Front voor de Redding van Libië. Zeidan ‘verdween’ vervolgens 30 jaar lang in ballingschap en was onder meer actief als mensenrechtenjurist in de Zwitserse stad Genève.

Tijdens de ineenstorting van Kaddafi’s regime in 2011, vervulde Zeidan een belangrijke rol als diplomaat die westerse mogendheden, met name Frankrijk, hielp overhalen militair in te grijpen aan de zijde van de opstandelingen.

Na de val van Kaddafi in augustus 2011 stortte Zeidan zich als liberaal en democratisch hervormer in de chaos die Libië na de revolutie was geworden. Hij werd lid van het Congres en werd 14 oktober 2012 door dat Congres gekozen tot regeringsleider, vooral dankzij steun van liberale en democratisch gezinde leden.

Maar de wapenvoorraad die na de revolutie in het land rondslingerde, heeft banditisme, extremisme en stammenstrijd tot grote hoogte gedreven, terwijl Zeidans regering in Tripoli de mensen en middelen mist om haar gezag te laten gelden. Aan het begin van de week deed Ali Zeidan via de BBC nog een beroep op westerse mogendheden om te komen helpen de gewapende extremisten in zijn land te bestrijden.

Volgens Zeidan stromen veel wapens via Libië de regio in. Het wapenarsenaal in Libië vormt een bedreiging voor de veiligheid van het land, waarschuwde Zeidan, die nu ook voor zijn eigen veiligheid moet vrezen.