„Maar het zij verre van mij dat ik zou roemen, anders dan in het kruis van onze Heere Jezus Christus; door welke de wereld mij gekruisigd is, en ik der wereld.”

Als u in uw onbekeerde staat blijft voortleven, zonder in het kruis van Christus met betrekking tot uzelf te kunnen roemen, dan zult u tot uw smart ondervinden dat in de ure des doods, wanneer de koning der verschrikkingen zal naderen, al uw roem als een rook zal verdwijnen. Dan zal uw eigen geweten u de eeuwige verdoemenis aankondigen. U zult sterven zonder troost, en Christus, Wiens kruis u moedwillig versmaad, en Wiens heil u verwaarloosd hebt, zal u oordelen naar uw werken. Neem het nu nog ter harte! Er is nog tijd! De deur der genade staat nog open! Het kruis van Christus wordt u nog verkondigd, als het enige middel van heil en zaligheid in het Evangelie aangeboden! Zou u dan nog langer dat blijven versmaden? Zou u niet verliefd worden op het kruis van Christus, waardoor u eeuwig gelukkig kunt worden? Ontferm u toch, o redelijk mens, over uzelf. U bent voor een eeuwigheid geschapen! Daarom, laat dit uw enige zucht zijn, om uw ellendige staat door goddelijke ontdekking recht te leren kennen. Dan zult u wel meer stof vinden om te klagen dan te roemen, maar dan zal ook het kruis van Christus u noodzakelijk en dierbaar worden, en dan zult u geen rust in uw gemoed vinden voordat u in het kruis van Christus uw enige roem gevonden hebt.

Christiaan Salomon Duitsch, voormalig rabbijn en predikant te Mijdrecht (”De geluksstaat”, 1779)