„En Jezus stilstaande, zeide dat men hem roepen zou; en zij riepen de blinde, zeggende tot hem: Heb goede moed, sta op, Hij roept u.”

Er was nog een ontmoediging, van meer betekenis voor Bartimeüs: Jezus gaf hem niet aanstonds gehoor. Zijn roepen werd al sterker en sterker, maar hij kreeg geen antwoord. Wat erger was, de Meester ging door. Vers 49 zegt ons dat Jezus eindelijk „stilstond”, wat toch betekent dat hij vóór dat ogenblik doorwandelde. Jezus ging door, zonder zijn bede te verhoren, zonder te tonen dat Hij hem gehoord had. Hebt u wellicht reeds lang om genade geroepen zonder die te ontvangen? Hebt u al een maand gebeden zonder antwoord te krijgen? Misschien nog langer? Hebt u droeve dagen en nachten doorgebracht, wakende en wachtende op verhoring? Ik zal u zeggen hoe u in dit geval moet doen. Zelfs al hoort Jezus u niet, laat u niet ontmoedigen, maar roep tot Hem „zoveel te meer.” Bedenk dat Hij gaarne uw volharding ziet, en u soms laat wachten opdat uw gebed krachtiger en ernstiger wordt. Blijf Hem aanroepen. Geef u aan geen wanhoop over. De poort van de genade heeft gesmeerde hengsels en gaat gemakkelijk open, blijf kloppen. Wanneer u lang genoeg geklopt hebt, zal de portier opendoen, zeggende: „Kom in, gij gezegende des Heeren; waarom zou u buitenstaan?” Heb de moed van deze blinde en zeg: „Al hoort Hij mij niet dadelijk, toch zal ik Hem als de Zone Davids blijven aanroepen en zo belijden dat Hij mij zalig kan maken.”

C. H. Spurgeon,
predikant te Londen

(”Hebt goede moed”, 1901)