„Zowel bij voor- als tegenstanders van de vrouw in het ambt is er alle reden om niet voetstoots mee te gaan in dit opstijgen van de Schrift naar de Heilige Geest. Hier liggen belangrijke zaken die besproken moeten worden. Ik ga ze met u langs. Om te beginnen gaat Dekker in op het feit dat behoudende protestanten zich in hun standpunt aansluiten bij de rooms-katholieke en oosters-orthodoxe kerken. Hij vindt dat bezwaarlijk, omdat verschillen in ambtsvisie een rol spelen tussen Rome en Reformatie. Protestanten erkennen alleen het gezag van de Schrift over alles en daar moeten ze zich op richten. Alleen, zo concludeert hij: er is verschil van inzicht over de uitleg van de Schrift, dus daar komen we niet uit.

Dit is de tweede stap: de onduidelijkheid van de Schrift op dit punt wordt vastgesteld. De protestantse lijn om in alles de Schrift te willen volgen schiet hier tekort. En dan komt de derde stap. Dekker meent, nu wij niet te dicht bij Rome moeten blijven waar alleen mannen het ambt kunnen bekleden, en de uitleg van de Bijbel geen uitkomst brengt, dat de Heilige Geest ons wel verder brengt. De Heilige Geest kan nieuwe wegen wijzen en naar zijn gevoelen heeft de Heilige Geest dat ook gedaan rond de openstelling van de vrouw in het ambt. Tot zover Dekker.

Hier liggen enkele grote vragen. Als we het in 16e-eeuwse termen omschrijven: Dekker maakt de Reformatie wat los van Rome om haar in de richting te brengen van de geestdrijvers, de wederdopers en laat de helderheid van de Schrift op de achtergrond raken. Opmerkelijk is dat Luther en Calvijn meer bezwaar hadden tegen de wederdopers met hun nadruk op de Geest dan tegen Rome. Luther sprak dikwijls zijn vrees uit dat mensen die de Heilige Geest los van het Woord gaan volgen, uitkomen bij hun eigen geest, of nog erger. Omgekeerd behielden de reformatoren veel gemeenschappelijks met Rome. Dat bleef ook in de Nadere Reformatie zo. Het protestantisme is niet een vrijheid om nieuwe wegen te gaan, zij het onder de noemer van de Heilige Geest. Nee, werkelijk protestants is hij die katholiek is, levend uit het geloof van de kerk van alle tijden en plaatsen. Maar zonder de eigenaardigheden van Rome. Protestanten nemen afstand van het roomse, niet van het katholieke.

Dan het andere: dat de Heilige Geest in de tijd nieuwe wegen baant. Daar zijn we alleen maar dankbaar voor. We hebben een bijzondere, machtige Heilige Geest, Die de kerk de eeuwen door geleid heeft. Maar de Geest gaat niet tegen zijn eerdere leiding in. Hij is geen wispelturige Geest. Daarom hebben Luther en Calvijn veel nadruk gelegd op de eenheid van Woord en Geest. In het uiterlijke Woord hebben we een ankerpunt, waar we zeker de leiding van de Geest ontvangen. Buiten het Woord kunnen we heel gemakkelijk de Heilige Geest verwarren met onze eigen geest, de tijdgeest, of een boze geest.”