„Daarom zeg Ik u: Alle zonde en lastering zal de mensen vergeven worden; maar de lastering tegen de Geest zal de mensen niet vergeven worden.”

Jezus zegt: „Hoe zou Ik de duivel de mensen kunnen afnemen, die hij in al zijn ongerechtigheid, stevig in de greep houdt? Toch alleen als Ik hem met de touwen van Mijn gerechtigheid vastbind en hem zijn huisraad afneem, een voorwerp van toorn, dat ik tot een voorwerp van ontferming maak?”

Dat is wat ook de zalige apostel Paulus een aantal hoogmoedige Korinthiërs verweet omdat ze zo’n drukte maakten over hun eigen verdiensten: „Door wie wordt u zo belangrijk gevonden?” Dat wil zeggen: door wie wordt het verschil gezien tussen u en de voorwerpen van toorn of tussen u en de massa die uit Adam geboren wordt en door zijn zondeval verloren gaat? En om te voorkomen dat iemand zou zeggen: „Het verschil is mijn eigen gerechtigheid”, zegt Paulus daarna: „Wat hebt u dat u niet gekregen hebt?”

Daarom zegt hij ook over zichzelf: „Ook wij waren uit onszelf ooit kinderen van Gods toorn, evenals de anderen.” Zelf behoorde Paulus dus ook tot de huisraad van die gewelddadige geweldenaar! Dat was in de tijd dat hij de kerk vervolgde, God lasterde en Hem beledigde, en toen hij –zoals hij zelf zegt– zijn leven met boosaardigheid en afgunst vulde. Maar Hij Die de geweldenaar vastbond, nam hem Paulus af, voorwerp van verderf, en vormde het om tot voorwerp van uitverkiezing.

Aurelius Augustinus, bisschop te Hippo (”Preken over teksten uit het Evangelie volgens Mattheüs”, 417)