Jezus is opgevaren om onzentwil, opdat Hij –verheerlijkt zijnde– voor ons in de hemel bij de Vader zou bidden: „Die ook ter rechterhand Gods is, Die ook voor ons bidt” (Romeinen 8:34). Maar deze voorbidding van Christus dient men niet kinderlijk of menselijk te verstaan als ware het een ootmoedig bidden tegenover een wrede en onverbiddelijke Vader, maar van de eeuwige kracht en waardigheid van Christus’ offerande, eenmaal geschied; en van Zijn standvastige goedwilligheid, dat de Vader alle gelovigen om deze offerande in genade aanneemt; en ten slotte van des Vaders toestemming, daar Hij de wil van de Zoon goedkeurde en Zijn voldoening voor onze zonden ontving, en door en om de Zoon ons weer in genade aannam.

Dus is Christus’ voorbidding niets anders dan een voortdurend verschijnen van de verheerlijkte Middelaar voor het aangezicht van God de Vader, waar Hij Zijn lichaam toont, dat in de dood overgeleverd werd, waar Hij tevens op de waardij van Zijn offer wijst. Daarbij begeert Hij standvastig dat de Vader Zijn genoegdoening aanneemt en alle uitverkorenen door en om Hem rechtvaardig maken en verheerlijken zal.

Zacharias Ursinus, hoogleraar in Heidelberg (”Schatboek Heidelbergse Catechismus”, 1657)

De Heidelbergse Catechismus bestaat 450 jaar. De meditatie komt iedere zaterdag uit het ”Schatboek”, een verklaring van de catechismus.