Goede’ films

Voor de beeldvorming: ik ben een meisje van 20 jaar en kom uit een gezin van acht kinderen, van wie ik de oudste ben.

Alle artikelen, reacties etc. heb ik zoveel mogelijk gevolgd en zelf ben ik (met m’n ouders en broertje) vrijdagavond naar de debatavond van uw dagblad geweest. Goed dat zoiets georganiseerd is trouwens.

Maar, naarmate de avond vorderde, namen ook mijn vraagtekens toe.

Ik luister dagelijks naar de radio (Yorin FM, Noordzee FM, Radio 538, Skyradio etc. etc.) en kijk gemiddeld zo’n één keer in de 1 à 2 weken een film.

Naar mijn mening werden de stukjes film en muziek zoals deze op de debatavond gepresenteerd werden té dramatisch voorgesteld. Natuurlijk is The Lord of the Rings geen goeie film (uit christelijk oogpunt bekeken) en is dat liedje van de Rolling Stones slecht, grof en eng, maar daarom is Radio 538 geen duivelse zender en daarom is een film kijken nog niet ’uit den boze’.

Wat ik hiermee wil zeggen, is dat er genoeg andere liedjes (van de radio!) zijn waar niks op tegen is. Maar daar hoor je dan net niks over op zo’n avond. Nee, dan worden juist waar veel ouders bij zitten, een van de grofste liedjes ten gehore gebracht en scènes uit zo’n asofilm tentoongesteld. Inderdaad shockerend, maar niet helemaal terecht, want nogmaals, er zijn zat films en liedjes die helemaal niet zo grof zijn, maar gewoon leuk, grappig, mooi, ontroerend enz…

Om even concreet te zijn, wat is er verkeerd aan: Sissi, Sil de strandjutter, Swiebertje, Dik Trom, Wilhelmina, Bob de Bouwer, Bassie en Adriaan, Parent trap, Little women, de Tweeling, de Pianist, Beethoven etc. etc.?

Wat daarop mijn volgende punt is: een boek lees je toch ook gewoon? ’k Bedoel, als we nou echt dingen willen aanpakken, dan mag je ook alleen nog maar theologische boeken lezen, want in ieder boek komt wel wat voor wat in Gods ogen niet door de beugel kan. Ik lees nogal vaak Amerikaanse boeken (bijvoorbeeld boeken van Lynn Austin, Dee Henderson of Francine Rivers); nou, als je dat zou verfilmen, dan mag je zoiets ook niet meer zien. Geeft niet, maar waarom wordt er dan zo moeilijk gedaan over films waar bijna of helemaal geen kwaad in zit?

Je kunt nu eenmaal niet wereldvreemd gaan leven. Anders moeten we maar een land op gaan richten waar alleen maar kerkmensen en bekeerde mensen wonen en moeten we vooral maar in ons eigen kringetje blijven leven, werken, doen en laten. Maar ik weet zeker dat dit niet Gods bedoeling is.

Ook weet ik zeker -en dat is de andere kant- dat al die media net zo goed Gods bedoeling niet zijn geweest. Punt hieraan is dat we nu eenmaal in deze tijd leven en dat we dit niet meer kunnen terugdraaien. Internet is al een paar jaar ingeburgerd -ook in de refogezinnen-, de radio bestaat al heel lang en dvd/video’s zijn ook geen onbekende dingen meer. Oftewel, als we hier daadwerkelijk iets aan willen doen, dan hadden we dat eerder moeten bedenken, ook al is dit achteraf gezegd.

Gelukkig ben ik door mijn ouders christelijk/kerkelijk opgevoed en dat zie ik als een voorrecht. Ik ben vrijgelaten in het maken van mijn keuzes toen de leeftijd kwam dat ik daar ook aan toe was. Ook dat zie ik als een voorrecht. Misschien dat je karakter in zulke dingen ook een rol speelt, maar ik weet heel goed wat wel en niet goed is.

Op de debatavond is een paar keer gezegd dat er geen grijs vlak bestaat, maar ik ben daar nog niet zo zeker van. Theoretisch bestaat dit misschien wel, maar als onbekeerd mens leef je continu in een grijs gebied. Ja toch?

Voor mij is de grote conclusie van deze debatavond, dat je toch allemaal zelf je keuze moet maken. Is het dan niet goed om daar met elkaar over na te denken? Jazeker, maar iedereen verwacht toch iets van zo’n avond, terwijl je praktisch niks aan de situatie kan veranderen. Het is allemaal al veel te veel ingeburgerd. En daarom komt het uiteindelijk neer op je eigen keuze.
Dinella

’Goede’ films (II)
Ik vind het allemaal wel interessant wat er gebeurt. Ik vraag me alleen af wat er nou precies met die debatavonden bereikt wil worden.

Ik vind het bijvoorbeeld jammer als er op zo’n avond zeg maar gevraagd wordt of films waarin gevloekt word het huis uit moeten, dat iedereen dan een groene kaart omhoogsteekt. Dat komt op mij erg schijnheilig over, omdat als iedereen die een groene kaart opsteekt daar ook naar zou handelen, de eerder gehouden RD-statistiek er heel anders had uitgezien. We weten toch onderhand allemaal dat er geen films in de bios, of op video/dvd meer uitkomen waar niet in gevloekt/gesekst/gevochten wordt. Op die ene op de duizend na. Ik doe er zelf ook aan mee, dus ik weet waar ik het over heb.

Alleen, onze ouders of verzorgers weten het niet, dus die denken dat er ook best regelmatig ’goede’ films uitkomen.

W. U.

Papierverspilling

Iedereen roept nu opeens overspannen dat het heel slecht gaat met de jeugd. Ik denk alleen, dat wij eerlijk durven te zeggen wat onze ouders dachten. En omdat wij het durven zeggen gaat het slecht.

Ik weet heus wel dat er in de wereld veel verkeerde dingen zijn, maar hebben we die niet zelf over ons afgeroepen? Althans, de problemen die eruit volgen? Doordat we nooit hebben geleerd om ons echt te verweren kunnen we ook niet omgaan met de (verkeerde) mogelijkheden die internet ons biedt. Waarom zo bekrompen met iets dat het medium van de toekomst gaat worden?

Toen de boekdrukkunst werd uitgevonden zei men: „Het is een stap naar de hemel en een stap naar de hel!”

Nu denken jullie met deze enquête het ei van Columbus uitgevonden te hebben. Maar deze enquête was helemaal niet nodig. Iedereen die zijn ogen en oren de kost geeft, weet hoe de jeugd binnen de reformatorische gezindte denkt over bepaalde zaken. Het is ook al jaren bekend dat „leer en leven” niet overeenstemmen. Deze enquête was dus gewoon tijd- en papierverspilling.

Het is nuttiger dat jullie eens gaan kijken wat er veranderd kan worden aan de zielige manier waarop de reformatorische zuil met de zondige buitenwereld omgaat. Volgens mij zijn jullie vergeten dat we „niet van de wereld, maar wel in de wereld zijn!”
B. K.

Dvd-laatje afbreken
Hartelijk bedankt voor het geweldige debat donderdagavond! Waar ik na de artikelenserie en het debat vooral erg blij mee ben, is dat er een follow-up komt in de vorm van verdere bezinning en een ambtsdragersconferentie.

Wat ik jammer vond gisteravond -en ik had er graag even de aandacht voor gevraagd- was dat de radicaliteit van Johan Vreugdenhil niet echt werd gewaardeerd. Er viel misschien ook wel wat af te dingen op sommige stellingnames, vooral wanneer je door ging redeneren. Toch zou het erg goed zijn als de gereformeerde gezindte wat meer van de radicaliteit van Vreugdenhil had. Het is nu wel erg gezapig. Staat er in de Bijbel niet radicaal: „Indien uw oog u ergert, ruk het uit.” Waarom durven we dit niet concreet te maken?

Als het gaat om dvd’s, betekent dat bijvoorbeeld dat we maar gewoon het laatje van de dvd-speler af moeten breken. Nagenoeg iedere pc heeft immers niet alleen een dvd-drive, maar ook een gewoon cd-station. En het is een feit dat dvd’s (vooralsnog?) alleen maar entertainment bevatten, terwijl alle nuttige programmatuur op cd staat. Het lijkt misschien een wat simplistische oplossing, maar door het dvd-laatje af te breken geef je gehoor aan de radicaliteit van de Bijbel en kun je jezelf veel narigheid besparen.

En… Wat betreft internet is het ook heel concreet te maken. Als je RDNet of Filternet neemt, hou je immers het grootste gevaar van internet buiten de deur? Waarom is de drempel van 50 euro te hoog? En wat is 50 euro tegenover een mensenziel? Ik denk dat er naar aanleiding van dit onderzoek een klemmende oproep moet komen om wat dit betreft onze verantwoordelijkheid te nemen. Gezien de resultaten kan niemand eronderuit!

E. (24)

Spiegel voor ouderen

Eigenlijk was een onderzoek naar het gebruik van verschillende media door jongeren uit de gereformeerde gezindte al langere tijd te verwachten. De binnenlandredactie van deze krant nam deze taak op zich en stak met de publicatie van de resultaten haar nek ver uit.

Wie al een poosje meeloopt in jeugdland, zal niet echt verrast zijn geweest door de uitkomsten van het onderzoek naar jongeren en media. Toch leveren de feiten een onthullend beeld op. De leefwereld van schrikbarend veel jongeren wordt gekleurd door weinig dat verzadigen kan. Deze wetenschap stemt niet vrolijk. Als de stand van zaken zo is -en zo is die- wat zal de toekomst van de christelijke gemeente, de christelijke politiek, de christenheid in Nederland dan zijn?

Maar het is niet juist, de zwarte piet eenzijdig bij de jeugd van nu neer te leggen. Dat te doen is zelfs oneerlijk en onbarmhartig. Want wie als oudere de bevindingen van het onderzoek op zich in laat werken, ontdekt in een spiegel te kijken waarin hij zichzelf ziet. Anders gezegd: Wie de stompe tanden van zijn kinderen ziet, proeft de smaak van onrijpe druiven tussen de eigen tanden. Wat hebben wij aan onze kinderen overgedragen? Hoe hebben wij hen voorgeleefd? Moeten we de verklaring voor de stille revolutie in het waarde- en normen patroon onder onze jongeren niet vooral bij onszelf zoeken?

Het lijkt erop dat we bij onze inzet voor gezin, werk, kerk en nog veel meer, verzuimd hebben onze kinderen te leren vroegtijdig keuzes te maken. Keuzes die gepaard gaan met liefde en eerbied voor de dingen die bij God vandaan komen. De dingen die uiteindelijk van doorslaggevend gewicht zullen blijken te zijn en hun toekomst zullen bepalen.

Uiteraard waren en zijn er heel veel dingen die we niet deden en doen. Maar we hanteerden het meer als vorm dan als zaak van het innerlijk. Steeds meer hebben we ons laten bepalen door de groepsnorm, in plaats van de geestelijke strijd te voeren, die waakzaam en weerbaar maakt. Ondertussen hadden we niet door dat we op deze manier onze toch al niet zo sterke vestingen in de strijd tegen de geest van de tijd niet overeind konden houden.

Daarbij komt dat wij ouderen de jongeren een weinig aantrekkelijk geloofsleven en kerkelijk samenzijn voorspiegelen. Bijna niemand hééft het en bijna niemand is het nog met elkaar eens. Jongeren kijken daar dwars doorheen. „Als het zo moet, dan hoeft het voor mij niet meer”, is een bekende en vaak gehoorde uitdrukking.

In kerken en kerkelijke gemeenten zouden we daarom wat minder energie moeten steken in tal van onbestaanbare en onaanvaardbare broedertwisten. Want nogmaals, daar knappen jongeren en ook wel ouderen volledig op af. Het maakt zelfs ongelovig. Soms klinkt de vraag: Hoe kan het toch gebeuren dat zij die zo dicht bij elkaar staan, elkaar zo afmaken? Zijn we misschien niet bezig met één grote vergissing? Bezien in het licht van de tijd en gelet op het leefpatroon van onze jongeren, lijkt het erop.

Zouden de jongeren mogelijk weer heil gaan zien in de dienst van God, als de schermutselingen in de achterhoede weer strijd zouden worden op de echte fronten?

De vraag is of ouders en kinderen, jeugdopvoeders, en wie eigenlijk niet, nu bij de gegeven feiten moeten gaan neerzitten. Dat te doen is niet verstandig en ook niet nodig. Bijbels gezien leidt ontdekking nog altijd tot berouw, omkeer, tot het gebed om vergeving, vernieuwing en het geschenk daarvan. Het is daarom tijd dat wij allen de lege vormen door de verborgen werking van de Heilige Geest weer laten vullen. Opdat wij weer gaan zien en geloven waarom wij zo zijn en zo doen. Ongetwijfeld zullen wij dan heel wat ballast kwijtraken. Maar dat geeft niet, want dat stelt maar weinig voor. Het gaat tenslotte om de bagage die overblijft.

In de praktijk van alle dag moet zich dat voltrekken. Als ouders en kinderen weer voor elkaar gaan bidden, is dat al een daad van terugkeer. Het samen bijbellezen aan tafel, ieder met de eigen Bijbel voor zich, zou het schamele bijbelgebruik in één keer kunnen opheffen. Eenzelfde opdracht is er voor elke oudere die niet direct met jongeren te maken heeft. We willen toch zeker niet dat de kerk in ons vaderland van binnenuit uitgehold en weggevaagd wordt?

Dat vraagt ook van de man op de preekstoel het nodige. Het is flauw om hem alleen te kapittelen over van alles en nog wat. Elke ontvanger van het Woord heeft een inspanningsverplichting om de eigen predikant te dragen in het gebed. Om met hem de inspannende weg van het ontdekken van de betekenis van het Woord te gaan. Maar het zou niet verkeerd zijn als de dominee vanaf nu zijn preken maakte voor de doelgroep kinderen en jongeren. Als hij hen bereikt, zullen de ouderen ongetwijfeld worden meegenomen.

Door het RD-onderzoek mag het overduidelijk zijn geworden dat we het met een Evangelie op afstand niet zullen redden. Alleen een doelgerichte boodschap kan hulp en uitkomst brengen.

Om dat te verkrijgen kan het helpen om door de ogen van de Heiland naar de jongeren te kijken. Toen Hij de schare zag, werd Hij innerlijk met ontferming over hen bewogen. Want Hij zag een vermoeide en verstrooide kudde, die zich gedroeg als schapen zonder herder.
A. H. van ’t Zelfde

Ridderkerk

Om de pols
Shockerend waren de impressies tijdens het afgelopen debat over de media die ons ter beschikking staan.

Kort werd tijdens het debat vermeld de recente ontwikkeling van de pols-pc. Microsoft noemt hem: SPOT. Het komt weer een stap dichterbij: hadden we het mobieltje letterlijk (ook figuurlijk?) in de hand, straks wordt de SPOT om uw lichaam gebonden.

SPOT (Smart Personal Objects) is een volwaardige pc in een polshorloge: wordt aangestuurd door FM-radiofrequenties, kan voorlopig alleen ontvangen en opslaan en wordt bediend met enkele knoppen of met de vingers op het aanraakscherm. U krijgt er ongetwijfeld een rsi-waarschuwing bij.

De vraag is opnieuw: Uitdaging of bedreiging? Daarover is een goed boek verschenen: ISBN 9058292088. Aanrader! Vinger aan de pols dus. Klopt onze christelijke pols wel? Of zal de duivel ons straks bespotten dat we onze polsen lieten boeien?

In het blad Intermediair (16-10) stond: „Het is de vraag of Microsoft de slag om de pols gaat winnen. Duidelijk is dat minicomputertjes deze eeuw gaan doordringen tot in de kleinste hoekjes van het dagelijks leven.” Onze God vraagt dat ook van ons. Aan wie geven we die plaats? Aan alle genoemde speeltjes? Of krijgt Hij de hoogste plaats?

Galaten 6:7: „Dwaalt niet; God laat Zich niet bespotten; want zo wat de mens zaait, dat zal hij ook maaien.” Kanttekeningen: „Wilt uzelf niet ijdellijk laten wijsmaken; God wordt niet gespot; namelijk met ijdele uitvluchten, die velen gebruiken om de bevelen Gods niet te gehoorzamen; omdat Hij die uitvluchten niet aanneemt, en ook niet zonder straf laat heengaan.”

Dvd werd genoemd: Ding Van de Duivel. Hopelijk betekent SPOT niet: ”Satan Pakt Ons Totaal” en ict evenmin ”Ik Consumeer Teveel” (moderne media). Beter ware: ”Satan Paait Ons Tevergeefs”. Het is wenselijk dat we alle (ict-)speeltjes juist leerden gebruiken. Dat levert balans in ict: ”Ik Christus Techniek”.

Martin Maljaars

Houten

Extreem

Ik vond jullie debat heel erg interessant en leerzaam.

Wel heb ik me vreselijk geërgerd aan veel gereformeerde mensen die klaagden dat zij de heer Vreugdenhil te extreem vonden. Het is de waarheid die hij verkondigt, en die is hard. In plaats dat wij blij zijn met een man die zo veel ervaring met ons wil delen, willen we niet luisteren naar de waarheid, geloven we hem niet of zijn wij bang voor de waarheid.
N. N.

Niets nieuws
Ik behoor tot de reformatorische jeugd. Ik ben opgevoed door de ’resultaten van de jaren zestig’. Zij hadden een hekel aan het gezag en creëerden een eigen jeugdcultuur. (En is opvoeden geen doorgeven?).

Ach, misschien zijn we wel verdorven. Maar het probleem is dat we niet zien dat we sinds Genesis 3 verdorven liggen. In al die artikelen miste ik dan ook het gegeven dat er „niets nieuws is onder de zon” (Prediker 1:9). Want we zijn allemaal even onheilig, zondig. Ja, we zijn „van dezelfde lap gescheurd!” Hoe vaak hebt u/jij dat al gehoord? En hoe vaak is het al tot ons doorgedrongen, zijn we er door God ’met de neus bovenop gedrukt’?

Dat is de fout die we met z’n allen maken: we (her)kennen de werkelijke oorzaak van het kwaad niet. En daarom lukt het ons niet de maatschappij te verbeteren, en ons een ’heilige’ levenswandel aan te meten. Dat laatste willen we wel, maar zonder de schuld in te leven. Ik wijs ook nog even op Elia. Die dacht in z’n heilige vroomheid dat hij alleen overgebleven was. Maar God werkt niet volgens onze berekeningen. „Ik heb er nog zevenduizend die de knieën voor de Baäl niet gebogen hebben!” De Heere weet wie we zijn, stof! Pas als we in die wetenschap voor Hem bukken, zal Hij Zijn zegen er zeker op geven! Hoe nu verder? Vraag het Hem!

A. L. te O.

Verre

De Bijbel houdt ons op tal van plaatsen voor, ons verre te houden van al wat de wereld ons biedt. Alles wat de wereld ons biedt, is in ons hart te vinden. Zouden wij dit dan nog gaan voeden met het beluisteren van zielsverwoestende muziek, lezen en onderzoeken van godonterende boeken en schrijvers, om onze onlustgevoelens daarmee aan te wakkeren? Boeken welke onze voorvaderen in de kachel hebben verbrand, staan nu in onze gezinnen op de schoorsteenmantels en in mediatheken te prijken.

„Vreest God en houdt Zijn geboden”, kunnen we lezen in Prediker 12:13, 14.

Dat we dit onze kinderen en jonge mensen voor zouden houden! We kunnen ze niet bewaren en niet bekeren. Wij hebben het maar over onze losgeslagen jeugd, maar is het geen wonder dat onze kinderen en jonge mensen het niet meer weten? Ligt er niet een grote verantwoording bij ons als ouders, en ook bij onze scholen, wat wij onze kinderen voorhouden?
M. Fieret

Barneveld

Heden der genade
Heel positief om op een dergelijke wijze met de jongeren in debat te gaan. Ze zelf laten nadenken over dit thema middels hun eigen inbreng.

Als ouder en jongerenwerker heb ik na deze avond na zitten denken hoe het kan dat er sprake is van een niet radicaal stoppen, een breken met de zonden op dit gebied.

Waarom hebben juist onze jongeren een aversie tegen radicaliteit, zoals de heer W. Visser tijdens de sluiting terecht opmerkte? Waarom is er sprake van onverschilligheid en lauwheid ten opzichte van dit onderwerp?

Ik ben bang om onder andere deze reden: dat in veel kerken de oproep tot bekering niet in het midden wordt neergelegd.

De heer Visser heeft dit heel duidelijk wel gedaan. De mogelijkheid van behoud is nog aanwezig, we leven nu nog in het heden der genade. Helaas wordt dit aan veel jongeren (en ouderen) niet gepredikt. Doordat deze mogelijkheid ter ontkoming van de welverdiende straf bedekt wordt gepreekt, is de vrucht gezaaid voor een onverschillig en lauw leven! Gedachten als: Ik kan er toch niets aan doen, wat maakt het dan uit, er is toch een uitverkiezing, een beetje uitproberen en genieten mag toch best, gaan dan de overhand voeren. Inderdaad, vernietigende gedachten!

We kunnen tegen de jongeren niet duidelijk genoeg zijn. Er is nu (!) nog een weg tot behoud, straks niet meer, we kunnen wel degelijk zalig worden, onze wil kan wel degelijk worden omgebogen door de kracht van God. Alleen dan is er een breken met ’mediazonden’ mogelijk. Vertel ze dat, zondag aan zondag, dag aan dag, aan kind en (doop)lid!

D. van der Maas

Krimpen a/d IJssel
P.S.: Misschien de volgende keer een debat over ouders en mediaopvoeding?