Wil jij plaatsmaken voor iemand anders? Die vraag kregen elf HGJB-medewerkers in maart 2012. De organisatie van de jeugdbond moest op de schop, om te voorkomen dat ook 2012 afgesloten zou worden met een negatief financieel resultaat.

Geen keiharde sanering stond de pas aangetreden directeur Roel Boogaard voor ogen. „Het heette terecht een herstelplan. Daarbij gingen we voor ”de juiste man op de juiste plek”. Dus niet alle tijdelijke contracten werden per se ontbonden. We keken naar de mogelijkheden van mensen en waar die het beste tot hun recht zouden komen.”

Stuitte deze koers niet op veel onbegrip?

„Dat zou je inderdaad verwachten. Maar ikzelf heb het als bijzonder ervaren dat de meeste medewerkers met begrip reageerden en niet zozeer hun rechten opeisten, maar juist betrokkenheid toonden bij de organisatie. Ook als dat voor henzelf verdrietige gevolgen had.”

De meest ingrijpende maatregel die de jeugdbond moest nemen om verder interen te voorkomen, was het terugbrengen van het personeelsbestand van 25,9 naar 20,1 fte. Maar er was meer nodig. Er werd daarom aan het begin van het winterwerkseizoen 2012-2013 een actie op touw gezet om de HGJB-reserves aan te vullen. Ruim tachtig plaatselijke gemeenten droegen bij door mee te doen aan een boodschappenactie. Deze actie bracht, samen met giften van andere donateurs, ruim 130.000 euro extra op. Verder werd er binnen de verschillende projecten in 2012 44.000 euro bezuinigd. Om de kostendaling te bereiken, zijn veel lopende contracten met leveranciers tegen het licht gehouden en de kantoren in Putten en Schoonhoven gesloten.

Is er ook inhoudelijk sprake van een andere aanpak?

„We waren vooral een productgerichte organisatie en zijn ons nu meer gaan richten op de kerntaken: catechese en jeugdwerk. Dienstverlening aan gemeenten gaat hierin voorop. We willen in de eerste plaats niet onze producten verkopen, maar gemeenten een stap verder helpen. Natuurlijk nemen we wel de leiding in het uitwerken van de materialen. We zijn tenslotte professionals op dit gebied.

Zo ontwikkelden we onlangs een methode voor basiscatechese, dus voor leerlingen uit de bovenbouw van de basisschool. Deze groep is nog sterk gericht op uit het hoofd leren, en dit moeten we als gemeenten meer aangrijpen om hun Bijbelkennis en basisbegrip van de heilsgeschiedenis te vergroten. Pubers zijn meer sociaal-emotioneel ingesteld. Voor hen hebben we de methode Follow Me ontwikkeld, die zich meer richt op hun behoeften en vragen over het geloof.”

Omdat in veel gemeenten de kinderoppas er vooral is voor het gemak van de ouders en niet zozeer om de kinderen wat bij te brengen, stelt Boogaard, heeft de HGJB ook voor kinderen van 3 tot 6 jaar een methode ontwikkeld: Op Stap. „De methode komt in twee jaargangen uit. Naast Bijbelverhalen komen de belangrijke elementen en personen uit de kerk en de kerkdienst aan de orde.”

Hoe kijkt u als directeur terug op uw eerste jaar? Was er veel moed nodig om in zo’n moeilijke fase bij de HGJB de leiding te nemen?

„Ik las eens ergens: moed is niet de afwezigheid van angst, maar je er niet door laten leiden. 2012 was een jaar van dubbelheid. Pijnlijk en hoopvol. Er moesten collega’s vertrekken, maar tegelijk werden er moedgevende resultaten geboekt. Zoiets doe je niet alleen. Allereerst hebben we de vaste medewerkers. Maar daaromheen zijn er tal van vrijwilligers zonder wie wij het werk nooit hadden kunnen doen. Ook voor hen moet ons gebouw Silvosa in Bilthoven een gastvrij thuis zijn. Ze moeten er bij wijze van spreken de deur plat lopen.”

Heeft een jeugdbond in 2013 eigenlijk nog wel toekomst?

„Daar ben ik van overtuigd. Ik zie onder jongeren een sterke behoefte zich te binden. Ze willen ergens onderdeel van zijn. Naast dat de gemeente hun een volwaardige plek moet bieden, wil de HGJB jongeren ook inschakelen bij zijn activiteiten. Ze worden daardoor persoonlijk gevormd en kunnen iets betekenen voor de geloofsvorming van anderen. De HGJB kan voor hen een plek zijn waar ze toegerust worden voor een taak in hun eigen gemeente.”