Nederlandse media schrijven in alle facetten over seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk. De ene krant doet daarbij niet voor de andere onder, ziet Wytzes. „Waarom zou je je de kans op sensatie laten voorbijgaan, of je nu een zogeheten kwaliteitskrant bent of niet.”

Het is Wytzes echter te gemakkelijk om platte grappen te maken over de kerk en en passant al het kwaad in de wereld toe te schrijven aan dat instituut. „Evengoed begin ik me steeds meer te ergeren aan allerlei nitwits en cabaretiers en andere eendagsvliegen die op tv grappen maken over de kerk. Misschien is religieus machtsmisbruik niets nieuws. Maar weegt zulk wangedrag op tegen al het ongelooflijke moois dat het geloof en dan vooral de katholieke kerk ons heeft gebracht?”

De kerk heeft meer te bieden, vindt Wytzes. Ze haalt muziek van Bach aan en beschrijft hoe mooi religieuze kunst is. En „wel eens in een kathedraal geweest? Zelfs als je helemaal niets van de kerk moet hebben, ben je daar toch onder de indruk van het doorzettingsvermogen, de toewijding en het gevoel voor esthetiek van degenen die die kerk bedachten en bouwden. Dat kostte tientallen jaren, de architect was vaak allang dood voor het ding klaar was, en dat deden ze toch maar met ongelooflijke toewijding en inzet.”

Voor haar is het duidelijk: „Wat mooi en aantrekkelijk is aan Europa, is te danken aan de kerk. Ik zou zelfs durven beweren dat de kunst er sinds de ontkerkelijking niet beter en mooier op is geworden.”