Na een aantal drukke dagen van voorbereidingen heeft hij deze maandag­middag even tijd om te praten. In zijn werkkamer in het gemeentehuis formuleert Muxel bedachtzaam als het gaat over prins Friso, het ski­ongeluk en alles wat daarop volgde.

Het afgelopen jaar hebben de inwoners van Lech met dezelfde zorg geleefd als de Nederlanders: hoe gaat het met prins Friso? Muxel: „Er is hier veel aan prins Friso gedacht. We waren met onze gedachten bovendien bij de familie, bij zijn broers. Ja, we maakten ons grote zorgen.” Ook Muxel. Hij kent de koninklijke familie goed. Prins Willem-Alexander en zijn gezin komen bij hem over de vloer.

De burgemeester benadrukt de bijzondere band tussen „Lech, de inwoners van Lech en de koninklijke familie.” Daar is hij zuinig op. Die goede band zal ook in de toekomst intact blijven, verwacht hij.

De grote opkomst zondag­middag tijdens de mis in de Sint-Nikolauskerk van Lech, waarin ook gebeden werd voor prins Friso, heeft de warme relatie nog eens onderstreept. Muxel: „Er waren zeer veel mensen naar de kerk gekomen. Ook vrienden.” De burgemeester verzorgde zelf de Schriftlezing in de dienst, waarin de koninklijke familie uiteindelijk niet aanwezig was.

Zijn sinds het ongeluk met prins Friso de touwtjes op veiligheids­gebied strakker aangetrokken? „In Lech streefden wij altijd al naar het hoogste veiligheids­niveau voor berg­sporters. Dat is niet veranderd.” Wel is gekeken hoe dit nog beter kan.

Muxel wil niet alleen de veiligheid in zijn gemeente naar een hoger plan tillen, maar ook andere facetten van zijn dorp moeten naar een hoger niveau. De burgemeester komt op dreef: „We willen de kwaliteit van het toerisme in het algemeen nog verder ver­beteren. Daarnaast is ecologie voor ons belangrijk en willen we dat ook onze kleinkinderen hier een goed bestaan hebben. We werken niet alleen voor morgen, maar ook voor de toekomst.”

De gemeente stelt daarom hoge eisen aan nieuwbouw­plannen en toeristische initiatieven. Muxel wil dat Lech een dorp blijft waar de autochtone bevolking goed kan leven en een hechte gemeenschap vormt, maar waar tevens het toerisme floreert.

Geen toerismefabriek

Die twee zaken conflicteren niet met elkaar, zegt de burgemeester, die zijn ambt al twintig jaar bekleedt. „Integendeel, ons dorp leeft van het toerisme. We gaan daar met zorg mee om. Wij willen geen toerismefabriek worden, maar een dorp dat leeft.” Muxel wijst erop dat het dorp, dat vol hotels en pensions staat, een flink aantal boeren telt.

Trots is de burgemeester op het groene beleid van zijn gemeente. „Ruim 95 procent van de energie voor ons dorp wordt opgewekt door onze eigen biomassacentrale.” Het grote gebouw staat aan de zuidkant van het dorp. Als een visitekaartje. „De luchtkwaliteit in Lech ligt hoger dan die in menig kuuroord.” Graag ziet de burgemeester dat het auto­verkeer in het dorp wordt teruggedrongen. De vele toeristen –vooral in de winter– kunnen zich gratis verplaatsen met bussen. Maar met nog minder auto’s kan de lucht­kwaliteit verder omhoog.

Mensen moeten in Lech rust kunnen vinden. ’s Zomers, als de alpenweiden groen zijn, en ook ’s winters, als de hellingen bedekt zijn met sneeuw.