De fietsers
Duizenden leerlingen van reformatorische scholen fietsen dagelijks de soms lange afstand van huis naar school en terug. Barend Fieret was een van hen. Zijn afstudeeronderwerp voor de Koninklijke Academie Beeldende Kunsten (documentaire fotografie) is een eerbetoon aan al die leerlingen die elke dag weer en wind trotseren. Deze week plaatsen we iedere dag een foto met een persoonlijk commentaar van de fotograaf.
Amersfoort, Van Lodenstein College
Zes jaar lang, vijf dagen in de week, twee keer per dag; ’s ochtends en ’s middags op de fiets van Scherpenzeel naar Amersfoort, en weer terug. In grote groepen fietsten we naar de ‘Lodenstein’. Eén plaats langs de route was in mijn herinnering uitzonderlijk mooi. Daar moest de foto dan ook gemaakt worden.
’s Morgens vroeg zat ik op mijn post, camera in de aanslag. Een prachtige schemering waarin de fietslichtjes mooi zouden weerkaatsen, een schitterend omgevingsbeeld. Maar geen fietsers.
Ik zat in een boom; het was stil op het koeren van een duif na. Na verloop van tijd prikkelde mijn been en ging ik wat verzitten. Het fietspad bleef leeg. In de verte kwam een jogger aan, langzaam naderde hij en liep onder mijn boom door. Eindelijk zag ik een fietslamp. De plaatjes waren snel geschoten. Een beetje stijf klom ik uit de boom, zag nog wat hardlopers, wandelaars, een enkele fietser, en dat was het.
Bij het Van Lodenstein College hielpen scholieren me uit de droom. De fietsroute was lang geleden veranderd. Nu fietste nog maar een enkeling over dit fietspad.
Het is 2013, ik ben 34 jaar; mijn herinnering blijft hetzelfde, maar de dagelijkse werkelijkheid verandert.