Alsnog de beste wensen
”Frohe Weihnachten und ein gesegnetes Neujahr” – vrolijk kerstfeest en een gezegend nieuwjaar. Dat is de wens van soldaat Emil Adam voor zijn buurman in Mühlheim am Main, even ten oosten van Frankfurt. Vriendelijke woorden, vorige week bezorgd.
Echter: z’n buurman leeft niet meer, en Adam zelf ook niet. De Duitse militair diende in 1941 onder het naziregime van Hitler op het Kanaaleiland Jersey en schreef daar 71 jaar geleden deze woorden op. Ze bereikten de Heimat niet; verzetsstrijders van Jersey namen de kaart met 85 andere soldatenbrieven mee uit een veldpostkantoor.
Pas dit jaar werden ze aan het postbedrijf van Jersey teruggegeven. Dat maakte er werk van en liet de kaarten alsnog bezorgen, in dit geval bij een kleinzoon van de buurman in Mühlheim.
Een vertraging van 71 jaar, dat is een mensenleven. Veel te lang als je bedenkt dat de kerstpost naar zijn aard geen minuut uitstel kan hebben, ook al is de inhoud al 2000 jaar hetzelfde. De inhoud is het Kind Zélf, Dat wacht om genadig te zijn. Zijn er „frohere Weihnachten” denkbaar?