Kerk & religie

„Echte vader lijkt op God de Vader”

ROTTERDAM – ​Echte vaders lijken op God de Vader. Daarom moeten we niet onze ideeën van vaderschap plakken op God. Nee, het moet andersom.

Van onze verslaggever
21 November 2012 11:17Gewijzigd op 15 November 2020 00:22
Huijgen. Foto RD, Henk Visscher
Huijgen. Foto RD, Henk Visscher

Dat stelde dr. A. Huijgen dinsdagavond in Rotterdam bij de presentatie van het boek ”Verweesde generaties” van drs. R. Toes. De auteur, directeur van het Wartburg College, locatie Guido de Brès, pleit voor terugkeer van het gezag in de opvoeding.

Dr. Huijgen, christelijk gereformeerd predikant in Genemuiden en docent aan de Theologische Universiteit Apeldoorn, noemde het boek „scherp, met hartenkreten die soms over de top gaan.” Hij deelde de visie van Toes dat de ontbrekende vader in de opvoeding „een fundamenteel probleem” is.

Het juiste vaderbeeld wordt bepaald door het Bijbelse beeld van God de Vader, aldus dr. Huijgen. „In evangelische kring is er uitbundige aandacht voor de Vader, vooral in de zin van liefde, geborgenheid. Dat hebben we in reformatorische kring een beetje verwaarloosd. Maar God de Vader kastijdt Zijn kinderen ook.”

Twitteren

Dr. Huijgen betrok, met een citaat van kerkvader Cyprianus, het moederbeeld op de kerk: „Wie de kerk niet tot moeder heeft, kan God niet tot Vader hebben.” Wil de kerk haar positie terugwinnen dan moet er weer „gezagvol gepreekt, gecatechiseerd en pastoraat bedreven worden.”

Dat vereist volgens dr. Huijgen dat predikanten „één zijn met het Woord dat zij preken. De leraar moet zelf leerling zijn.” Hij pleitte voor echtheid. „Mogelijk kun je dan zelfs twitteren, als je het maar authentiek christelijk doet”, aldus de predikant, die zelf actief is op Twitter.

Dr. Bart Jan Spruyt, leraar geschiedenis en maatschappijleer op de Guido de Brès, gebruikte een beeld van de Griekse wijsgeer Plato. „Hij ziet de mens als een marionet. Er wordt aan twee kanten aan hem getrokken, met sterke zelen van duistere begeerten en met kwetsbare draden van goud: de ziel, het geweten.” Met gezag opvoeden is volgens de Guidodocent dat kinderen „matigheid wordt geleerd, zodat de gouden draden in hun ziel niet breken.”

Spruyt ging in op „het grote verhaal” dat kinderen van hun ouders behoren mee te krijgen. „Je ouders eren betekent: die erfenis je eigen maken en doorgeven aan je kinderen. Als je niets hebt geërfd, ben je verweesd en heb je ook niets om door te geven.”

Voor het begrip ”vrijheid” beriep Spruyt zich op de „klassieke” opvatting. „Vrijheid is het recht op ruimte om te doen wat je behoort te doen.” De oplossing voor de gezagscrisis ligt volgens hem „niet in zwaarwichtigheid en autoritair gedrag. Daar prikken kinderen doorheen. Opvoeders moeten weer leren het grote verhaal door te geven. Een docent die iets te vertellen heeft, heeft gezag.”

Voorrecht

Prof. dr. F. A. van der Duyn Schouten, voorzitter van de raad van toezicht van het Wartburg College, gaf drie aanbevelingen „tegen de afkalving” van het gezag. „Zeg tegen jongeren dat onderwijs niet alleen een recht, maar ook een voorrecht is. Toen ik rector van de universiteit in Tilburg was, kwamen buitenlandse studenten bij mij klagen over het ordeverstorende optreden van Nederlandse studenten tijdens colleges. Ze zeiden: Onze ouders hebben krom gelegen om onze studie te betalen, dan willen we ook goed onderwijs hebben. In dit kader bezien vind ik de afschaffing van gratis schoolboeken helemaal zo gek niet. Onderwijs is niet gratis.”

Van der Duyn Schouten riep docenten ertoe op „hun beroepseer onder het stof vandaan te halen.” „Toen mijn lerares Latijn op huisbezoek kwam, werd ze door mijn ouders als Hare Majesteit ontvangen. Het is te gek voor woorden dat we een belangrijk deel van de opvoeding van onze kinderen overlaten aan mensen die de juiste papieren niet hebben.”

De hoogleraar pleitte voor „het herstel van huisbezoek” in het voortgezet onderwijs. „Dat verbetert de relatie tussen school en ouders. Die relatie is een andere dan die van Albert Heijn met zijn klanten.” Van der Duyn Schouten riep de ouders ertoe op achter de school te staan. „Een reformatorische school in de Randstad is geen vanzelfsprekendheid. De betrokkenheid van ouders kan niet genoeg benadrukt worden. Zij moeten regels op school niet zomaar ter discussie stellen. Verzet ertegen zal zich uiteindelijk tegen de ouders zelf keren.”

Dit is het tweede artikel in een serie naar aanleiding van het boek ”Verweesde generaties”. Morgen deel 3.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer