Alexander was een christen, die het geloof niet al te strikt nam. Hij leunde voor zijn werk op de nieuwste wetenschappelijke verklaringen. „Ik trad in het spoor van mijn vader en werd een academische neurochirurg, docent aan Harvard Medical School en andere universiteiten. Ik begreep wat er gebeurde met het brein als mensen bijna dood zijn. Ik had altijd geloofd dat er goede wetenschappelijke verklaringen waren voor de verhalen over reizen uit het lichaam naar de hemel.”

Totdat hij zelf in coma raakte. Dat was in 2008. Hij werd op een dag wakker met zware hoofdpijn. Binnen een paar uur was zijn cortex, het deel van de hersenen dat gedachten en emoties regelt, uitgeschakeld. Zeven dagen leefde hij in comateuze toestand als gevolg van een zeldzame bacterie in zijn hersenen.

Zijn geest, vrij van bewustzijn, maakte zich los van zijn lichaam en zweefde weg, zo vertelde hij aan Newsweek. Sinds die bijna-doodervaring is zijn leven totaal veranderd. „Het bestaat. En wat ik zag en leerde, heeft mij letterlijk geplaatst in een nieuwe wereld: een wereld waarin we veel meer zijn dan onze hersenen en organen, en waar de dood niet het einde is van het bewustzijn, maar veeleer een hoofdstuk in een grote, niet na te rekenen positieve reis.”

Harmonie

Alexander beschrijft hoe hij in zijn bijna-doodervaring wolken zag, grote roze-witte wolken tegen een diepblauwe hemel. Veel verder zwevend zag hij transparante wezens. Vogels? Engelen? „Geen van deze woorden doen recht aan de wezens zelf. Die waren geheel anders dan alles wat ik kende op aarde.” Hij zag deze wezens en hoorde de mooiste melodieën. Het was of hijzelf en alles wat hij ervaarde samensmolt tot één harmonie.

Opgenomen in deze eenheid, vernam Alexander dat hij terug zou keren naar de aarde. Zonder woorden begon hij vragen te stellen: waar ben ik nu dan, wie ben ik en waarom ben ik hier? „Het antwoord kwam direct in een explosie van licht, kleuren, liefde en schoonheid, die door me heen bliezen als een brekende vloedgolf. Het was belangrijk dat deze explosies niet eenvoudigweg mijn vragen tot zwijgen brachten. Ze waren het antwoord voor mij, op een manier die voorbijgaat aan de taal.”

Toen Alexander terugkwam op aarde en ontwaakte uit zijn coma, wist hij wat hem te wachten stond. Hij had gezien dat de hele wereld een eenheid is. Hij had naar eigen zeggen geproefd van de „onvoorwaardelijke liefde” die „God en het universum” tonen aan de mensen. Sindsdien ziet hij het als zijn taak om zijn collega’s en andere geïnteresseerden van zijn vakgebied te overtuigen dat er meer is dan de fysieke hersenen.

In de kerk, een gebouw dat hij voorheen niet zo vaak van binnen zag, kon Alexander zijn verhaal kwijt. Het zonlicht dat tintelde door de glas-in-loodramen deed hem denken aan de waaier van kleuren tijdens zijn bijna-doodervaring. De diepe bastonen van het orgel herinnerden hem aan de uitbarstingen van liefde. Een schilderij met daarop te zien dat Jezus het brood breekt met Zijn discipelen, was voor hem het belangrijkst: „Dat we geliefd en onvoorwaardelijk geaccepteerd worden door God, zelfs met meer heerlijkheid dan ik ooit geleerd had op de zondagsschool.”

Digibron

Er is veel discussie over de relatie tussen bijna-doodervaringen en algemeen religieuze of christelijke opvattingen. In archiefsysteem Digibron vindt u daar meer over. Hieronder een selectie artikelen.

Grote studie naar bijna-doodervaring (Reformatorisch Dagblad, 30 september 2008)

Prof. P. J. Slootweg: Zielenroerselen (Reformatorisch Dagblad, 4 april 2008)

Bijna-doodervaring fascineert Nederlanders (Reformatorisch Dagblad, 8 februari 2008)

Lichaam en geest één tijdens leven (Reformatorisch Dagblad, 20 december 2007)

Pas op met bijna-doodervaringen (Reformatorisch Dagblad, 14 december 2007)

“Boek Van Lommel roept terechte vragen op” (Reformatorisch Dagblad, 11 december 2007)

Onbeschrijflijke dingen (Reformatorisch Dagblad, 11 december 2007)

“Een hemelse belevenis” (Reformatorisch Dagblad, 7 december 2007)

Bewustzijn (Reformatorisch Dagblad, 12 januari 2002)

Een glimp van de hemel (Reformatorisch Dagblad, 1 juni 1996)

Ds. P. Mulder: Wat moet je denken van bijna-doodervaringen? (Terdege, 20 maart 1996)

Ds. W. Pieters: Door een diepdonkere tunnel naar een heerlijk licht (Reformatorisch Dagblad, 28 september 1990)