Dat schrijft dr. Plaisier donderdag op de website van de kerk. Hij reageert op het onderzoek van de Protestantse Theologische Universiteit (PThU) waarmee dr. Stark en dr. De Leede dinsdag naar buiten kwamen. Dr. Plaisier vat samen: „Preken zijn te lief; ze raken niet de diepere lagen van de existentie, met name die van de mens voor God en ze hebben weinig betrekking op het ‘echte’ dagelijkse leven. Wat in de preek naar voren wordt gebracht, wordt gerelativeerd en dat ondermijnt de betekenis ervan.”

Volgens dr. Plaisier kan het kritische onderzoek van de theologen pijnlijk overkomen bij predikanten omdat ze veel werk maken van de preek. Toch wil hij het onderzoek positief opvatten. „Juist omdat de preek het waard is. Ik geloof in de wezenlijke betekenis van de preek. Het zijn maar woorden door gewone mensen gesproken, maar ze kunnen dragers zijn van heil. In de preek komen de diepste lagen van het mens-zijn boven, door de woorden heen is het God zelf die zich met ons leven bemoeit en ons bestaan aanraakt.”

Preken is een onmogelijkheid, stelt de scriba. Voor voorgangers zullen dat eerlijk beamen, verwacht hij. En voor kerkgangers kan dat ook zo zijn omdat er „dorst is naar God zoals een hert dorst heeft naar levend water en dat deze dorst niet altijd wordt gelest.”

Ondanks de onmogelijkheid blijft de scriba van de generale synode geloven in een „wonder”. „Duizend reden voor ontmoediging, maar als de Geest ons te hulp komt kunnen we moed vatten. En natuurlijk ook aan het werk gaan en blijven. Ik ben blij dat week aan week zoveel predikanten dat ook doen en ondanks alle aanvechting, van binnenuit en van buitenaf, daarmee doorgaan. De preek is het waard. De kerk is het waard. God en de gemeente is het waard. „Zo helpe ons God almachtig.””