Buma heeft nu ook een eigen boek
DEN HAAG – „Hoeveel boeken hebt u eigenlijk geschreven?”, vroeg veelschrijver Fortuyn ruim tien jaar geleden denigrerend aan Melkert (PvdA) en Dijkstal (VVD). Zij niet één, maar huidig CDA-leider Buma mag zich wel auteur noemen.
De druk op lijsttrekkers om met een boek te komen, is sinds Fortuyns uithaal gegroeid. Dat resulteerde onder meer in ”Anders en beter” (Balkenende, CDA), ”Dit land kan zoveel beter” (Bos, PvdA), ”Altijd in beweging” (Slob, CU), ”Politieke verkenningen” (Kuiper, CU) en ”Woord houden” (Van der Staaij, SGP).
Buma schaart zich met zijn woensdagmorgen in Den Haag gepresenteerde ”Samen kunnen we meer” (uitgeverij Conserve) in die traditie. Het weinig persoonlijk getoonzette boekje (90 pagina’s) is voornamelijk geschreven in de stijl van de Troonrede: een feitelijke opsomming van wat Buma met Nederland wil.
Een voorbeeld: „Door piekbelasting van het bestaande netwerk is het reeds meerdere keren voorgekomen dat de stroom in een gebied geheel uitviel. Daarom moet de overheid de oplossing bieden door in te zetten op schaaloptimalisatie.”
Pas na een reeks open deuren –„onze geschiedenis kent niet alleen hoogtepunten”– en weinigbetwiste stellingen –„goede zorg is een topprioriteit”– steekt Buma wat meer de diepte in.
Zo haalt hij onder meer zijn voorgangers Groen van Prinsterer, Kuyper en Schaepman aan. „Zij zagen in dat de grote zorg van burgers niet een economische was, maar een immateriële. Tegenover de vrijheid, gelijkheid en broederschap van de Franse Revolutie stelden zij de herwaardering van geloof, gemeenschap en identiteit.”
Die lijn wil Buma voortzetten. Intolerantie verkeert de democratische rechtstaat in zijn tegendeel, waarschuwt hij. „Oprechte tolerantie” is nodig, onder meer ter bescherming van gewetensbezwaarde trouwambtenaren en het bijzonder onderwijs. „Dat betekent dat we niet zelden religieuze en levensbeschouwelijke opvattingen moeten verdragen die we zelf niet zo hoog hebben zitten of niet erg kunnen invoelen. Maar dat is nog altijd beter dan mensen te dwingen hun eigen identiteit op te geven.”
Een rechtsstaat dient volgens hem niet louter in seculiere termen te worden opgevat. „De vraag is relevant of de angst van het secularisme voor een overheersing door religies niet zelf leidt tot een vorm van absolutisme, die religieuze vrijheid en levensbeschouwelijke pluriformiteit bedreigt.”
Buma’s boekje zal wel niet zo’n beststeller worden als de werken van Fortuyn. Maar de schrijver van de echte Troonrede kan er straks in september in elk geval zijn voordeel mee doen.
