„Refojongere op platteland rookt en drinkt vaker dan stadsjeugd”
”Mijn kinderen ontvluchten de eigen kring”. Dat is de kop van een artikel in het Christelijk Weekblad. José Baars-Blom schrijft: „Het is een duidelijk zichtbare migratiestroom: bevindelijk gereformeerden die na hun studie naar de biblebelt terugkeren. Maar hun kinderen verlangen van de weeromstuit naar de stad.”
„Op het bevindelijk gereformeerde platteland oriënteren reformatorische jongeren zich op het wereldse leven dat zich voornamelijk lijkt af te spelen in de stad. Ik vermoed dat de nieuwsgierigheid niet zelden wordt aangewakkerd door de prediking in plaatselijke kerken. De waarschuwingen tegen wat werelds is, zijn zo regelmatig aan de orde dat je ze vroeg of laat wel moet horen. Jongeren die nieuwsgierig zijn, zijn juist op zoek naar spanning en uitdagingen die ze thuis noch in het dorp vinden.
Op internet is alles te zien waartegen de predikant en je ouders waarschuwen. Muziek met clips, tv (al dan niet commercieel), series met drank, drugs, erotiek en vaak gewelddadige detectives. Als je niet naar de stad kunt of mag, realiseer je ‘jouw wereld’ met leeftijdsgenoten in het dorpscafé, de bar of keet.
Althans daar lijkt het op, want uit resultaten van enquêtes die ik afnam onder eindexamenkandidaten in het voortgezet onderwijs blijkt het volgende. Als plattelandsjongere luister je populaire muziek en je danst, drinkt en rookt vaker dan je reformatorische leeftijdsgenoot in de stad. De dorpeling doet jonger seksuele ervaring op dan de reformatorische jongere in de stad (maar later dan Nederlandse jongeren in het algemeen) en is relatief vaak bekend met de politie en Halt. Alleen het drugsgebruik van stadsjongeren ligt hoger, wat ongetwijfeld komt door de beschikbaarheid en verkrijgbaarheid van deze middelen in de stad.
En wat volwassenen aangaven klopt ook: jongeren in de stad bezoeken meer kerkelijke activiteiten en christelijke evenementen, en ze zijn, naar bevindelijk gereformeerde waarden en normen, minder grensoverschrijdend in hun gedrag.
Buurmans gras is niet duurzaam groener. Het platteland brengt de uit steden verhuisde bevindelijk gereformeerde volwassenen misschien waar zij naar verlangden, maar voor hun opgroeiende kinderen lonkt de wereld, het vermeende grootstedelijk perspectief.
De charme van een vakantie is dat je je eigen leefwereld slechts tijdelijk verlaat om je er een paar weken later weer heerlijk thuis te voelen. Elders is het leven mogelijk anders maar niet noodzakelijk beter.”
