„Ik heb een gelukkige jeugd gehad in het Zuid-Hollandse Stellendam. Alles was doortrokken van het christelijk geloof. Ik ging naar de christelijke school op het dorp, had daar mijn vrienden, kreeg er verkering, bezocht er op vrijdagavond de catechisatie, zat op zondag tweemaal in de kerk bij Gereformeerde Bondsdiensten, dronk op zondagmiddag thee bij mijn oma’s en nam op zondagavond deel aan het jeugdwerk van de kerk.

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik ben weggegroeid van het bevindelijk gereformeerd klimaat. Hoe dat is gegaan? Eigenlijk een beetje geleidelijk. Door verhuizingen kwamen we in aanraking met andere kerkelijke gemeenten. Langzamerhand zijn mijn vrouw en ik de dingen wat ruimer gaan zien.

Nimmer zal ik me afzetten tegen mijn opvoeding. Ik ga mijn nest niet bevuilen. Hoewel we in de kerkelijke gemeente waar we nu aan zijn verbonden, de nieuwe Bijbelvertaling gebruiken, zou ik persoonlijk het liefst de Statenvertaling gebruiken. We hebben de vrouw in het ambt, maar dat is denk ik inhoudelijk het enige element uit de Bijbel dat ik anders interpreteer dan vroeger. De Bijbel is voor mij onvoorwaardelijk het Woord van God en het geloof in Jezus Christus is noodzakelijk voor het behoud.

Dat ik voor de pedagogische academie koos, kwam eigenlijk door mijn oudste broer. Onlangs overleed hij op zestigjarige leeftijd na een ernstig ziekbed. Hij was onderwijzer en ik dacht: Dat wil ik ook wel. Ik vind het leuk om dingen uit te leggen. Onderwijs is een soort roeping. Dat sprak me aan.

Ik heb het prima naar mijn zin gehad op De Driestar. Twee duimen omhoog voor de opleiding. Maar in de loop van het tweede studiejaar bekroop mij de twijfel. De lessen die ik gaf over de onderwerpen die mijzelf aanspraken, gingen goed, maar als het ging over onderwerpen die mij niet lagen, ging het minder. Daarom heb ik de knoop doorgehakt en ben gestopt. Ik had vroeger al weinig geduld en was rusteloos. Tegenwoordig zouden ze daar het etiketje ADHD opplakken. Misschien heeft dat er ook mee te maken.”

Cheques tellen

„Ik kon aan de slag als knecht van de groenteboer. Via via hoorde ik dat iemand een benoeming als administratieve kracht bij de Rabobank in Hellevoetsluis niet zou aannemen. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken, contact gezocht met de bank en gevraagd of ik niet in aanmerking kon komen voor de functie. Dat kon. Ik heb hele dagen cheques zitten tellen en overschrijvingsformulieren zitten tikken. Maar ik wilde meer. Daarom ben ik in de avonduren gaan studeren, eerst voor accountant en later voor bedrijfskundige. Binnen de Rabobank kreeg ik al snel leidinggevende functies.

Ondertussen was ik getrouwd en we kregen twee kinderen. Ik wist wel dat als ik wat meer wilde, ik „naar de overkant” moest, dus van het eiland af. Ik kreeg een leidinggevende functie aangeboden in Mijdrecht. Daar zijn we toen ook naar verhuisd.

Dat was wel een hele sprong, ik was –behoudens de twee jaar die ik op het Driestarinternaat verbleef– nooit echt van het eiland af geweest. Ik kwam bij de afdeling private banking en heb toen alles wel gezien wat er in de wereld van het grote geld gebeurt. In die buurt wonen veel rijke en beroemde mensen. Geld maakt niet de meest positieve kanten in de mens los, laat ik het zo maar zeggen.

In 2006 zocht Rabobank Nederland een directeur in Middelharnis op Flakkee. Ze dachten aan mij omdat ik uit de buurt kwam. Na wat wikken en wegen hebben we het gedaan. We dachten dat we de aansluiting wel snel zouden krijgen. Met onze kinderen waren we namelijk thuis altijd Flakkees blijven spreken. Toch was die aansluiting er niet.

Dat was wel een levensles voor ons gezin. Materieel hadden we het allemaal prima voor elkaar. Een groot vrijstaand huis in de polder –ik ben altijd een plattelandsjongen gebleven– met een eigen leefgedeelte voor de kinderen. Geluk is dus meer dan geld. Uiteindelijk is het allemaal wel goedgekomen, maar het heeft wel even geduurd.”

IJskoning

„Mijn onderwijsachtergrond is me op een andere manier nog wel goed van pas gekomen. Op enig moment kwamen ze op het hoofdkantoor van de Rabobank in Utrecht te weten dat ik enkele jaren een onderwijsopleiding had gevolgd. Daarom vroegen ze mij om intern mensen op te leiden. En dat ging eigenlijk best wel goed. Het waren onderwerpen die mijn interesse hadden. Ik ben op freelancebasis verbonden aan verschillende opleidingsinstituten, onder meer aan het NCOI.

Ik heb ook altijd nog een lijntje gehouden met de Erasmus Universiteit. Ik ga er promotieonderzoek verrichten naar veranderingsprocessen bij missionair geleide organisaties. Ik heb al veel gegevens verzameld. Het onderwerp is goedgekeurd, nu moet ik het onderzoeksvoorstel verder afronden.

Werken aan zo’n promotie is mooi, maar niet het belangrijkste. In bange momenten vraag ik me wel eens af waar het naartoe moet met dit land. We raken los van onze christelijke wortels en dat is ernstig. Zo vroeg ik enkele jaren geleden eens aan een aantal collega’s wie Goliath was. De een zei: Een boek. De ander: Een film. Een derde: Een duikboot. Daar werd ik niet vrolijk van. Als we geen christelijke verhalen meer kennen en doorgeven, hoe moeten we dan betekenis aan het leven geven?

Maar er zijn ook momenten van hoop. In mijn vrije tijd heb ik voor de vereniging van oud-studenten van de Erasmus nog enkele jaren sprekers geregeld. We hebben daar eens een heel bijzondere ervaring meegemaakt. We wilden graag Willem den Hertog, de ijskoning die evangelist werd, als spreker. Maar het eerste wat hij vroeg toen ik hem belde, was: „Mag ik ook over de Heere Jezus praten?” Ik stond daar wat huiverig tegenover en stelde voor dat hij een boekentafel zou inrichten over het christelijk geloof. „Twee”, zei hij.

Uiteindelijk mocht Den Hertog over zaken én over zijn drijfveren praten. Zo gezegd, zo gedaan. Toen hij sprak, hingen de honderden aanwezigen aan zijn lippen. Ik zag daar mensen van naam tranen wegpinken en na afloop was er geen boek meer over. Die man is een levend getuigenis van het christelijk geloof. Daar hebben we er meer van nodig.”

Naam: Gerrit Bruggeman

Geboren: 4 mei 1962

Gezinssituatie: gehuwd, twee kinderen, een kleinkind

Opleiding: mavo, havo, pedagogische academie (niet afgemaakt), MBA, SPD I en II, accountantsopleiding, doctoraal bedrijfskunde, promotie in voorbereiding

Werkervaring: knecht groenteboer, medewerker administratie Rabobank Hellevoetsluis, diverse managementsfuncties, Rabobankdirecteur in Nieuwkoop, Goeree-Overflakkee en de Hoeksche Waard

Nevenfuncties: voorzitter kerkrentmeesters Exodusgemeente Middelharnis (2008-2012), freelancedocent-trainer

Hobby’s: studeren, spullen verzamelen van Godfried Bomans

Laatstgelezen boek: ”Genieten in het gekkenhuis” van Godfried Bomans