E. moest zich verantwoorden voor minstens tien gewapende overvallen, die voornamelijk in de laatste week van mei in Brabant en Zeeland werden gepleegd. In totaal werd E. beschuldigd van 22 misdrijven, variërend van gewapende overvallen tot inbraken. Ettelijke fietsendiefstallen waren niet eens in de tenlastelegging meegenomen.

E., die een straf van zes jaar plus tbs met dwangverpleging uitzat wegens gewapende overvallen, verbleef in een tehuis voor resocialisatie. Eind april verkeerde hij in een dip omdat, zoals hij zei, de directeur er met de kluis vandoor was gegaan en een medebewoner iemand had vermoord. „Daar werd ik niet vrolijk van. Ik wilde terug naar de tbs-kliniek, maar dat kon niet. Toen ben ik maar weggelopen.”

Vanaf dat moment begon voor E. de strooptocht. Zo overviel hij in Brabant diverse supermarkten en twee hotels en in Zeeland enkele supermarkten. Het geld ging op aan drank en gokken.

Er kwam een einde aan de strooptocht toen E. op 7 juni in Krabbendijke een supermarkt overviel. Voordat hij er met het geld vandoor kon gaan, was de politie gearriveerd.

De gedragsdeskundigen waren eensgezind met hun oordeel over E.: hij wist precies wat hij deed, ook na het gebruik van alcohol, was volledig toerekeningsvatbaar, iemand die gevoelig was voor complimenten en aan de buitenkant een ’zachte man’ leek. Als de alcohol in het zicht kwam, ging het volledig mis. Ook oordeelden de deskundigen dat E. niet was te behandelen. De enige preventieve maatregel zou dan ook verwijdering uit de maatschappij moeten zijn, zo luidde het advies. Op basis hiervan formuleerde de officier zijn eis van twintig jaar, de maximumstraf.

E.’s raadsman J. Wilgers verzocht de rechtbank bij het opleggen van een gevangenisstraf er toch vooral rekening mee te houden dat het vuurwapen uiteindelijk een replica bleek te zijn.