Toen was ik. Ik had hem geen beslommeringen en ongemakken mee te delen, maar toch kreeg ik ook een doosje heneitjes. Gewoon, omdat het een mooie ochtend was en hij ze nou toch had staan. De heneitjes zagen er klein en lief uit. Op sommige zat nog een pluizig veertje. Heneitjes. Alsof er ook haneneieren bestaan. Een henei is een kippenei is een ei. Toch?

Ik googelde thuis op ”henei”. Google dacht dat ik Henei bedoelde, maar dat is een oude provincie in China, geen breekbaar eitje. Google dacht verder ook nog dat ik ”Henei ma tov umanaim” wilde gaan zingen, maar dat wou ik niet.

”Henne-eitje” leverde meer op. Op kippen.startpagina.nl vroeg ene Ria zich hetzelfde af als ik. „Mijn moeder haalden vroeger altijd hennen eitjes op een boerderij”, schrijft ze. „Waren kleinen eieren. Erg lekker volgens mijn moeder. Ik begrijp het alleen niet. Ik heb het links en rechts gevraagd maar niemand weet het antwoord. Ik ben Oma. Pas aan kippen begonnen. Hoop dat een kenner hier antwoord op kan geven. Misschien een dommen vraag, zelf dacht ik aan de eerste leg van een hennetje.”

In de Van Dale ontdekte ik het ”hennenei”, maar van de uitleg werd ik niet veel wijzer en hij leek me ook onvolledig: „(Het) kippenei (daarvan soms onderscheiden als kleiner en goedkoper).” De vele discussies op webfora deden toch vermoeden dat het ingewikkelder zit. Een hennenei is een eitje van de eerste leg van een kippenhen, concludeerde ik uiteindelijk met Ria. Al lag het volgens ene Peter weer anders: „Kip is een onvolwassen en onbevrucht beest, hen is volwassen en bevrucht. Kippen leggen niet. Hennen wel, als ze geen probleem hebben.”

Ik vond ook recepten. Henneneitjes met garnalen, henneneitjes met gerookte zalm, gefrituurde henneneitjes. Ik kreeg trek en sloeg twee henneneitjes stuk in de pan. Daarna luisterde ik verwachtingsvol naar hun geknisper.

Reageren? ellen@refdag.nl