Zo’n 20.000 tot 35.000 euro. Dat bedrag is momenteel gebruikelijk voor een adoptie. Voor de komst van hun eerste kind, Alexandra uit Colombia, betaalden Jaco en Elselien een „fors bedrag.” In 2001 startten de voorbereidingen, in 2007 konden ze hun dochter in de armen sluiten.

Het aantal adopties liep de afgelopen jaren fors terug, zo blijkt uit gisteren gepubliceerde cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Werden er in 2004 nog 1380 kinderen geadopteerd, vorig jaar bleef de teller steken op 560.

Een van de oorzaken voor die forse daling is de economische crisis, verklaarde de Stichting Adoptie Voorzieningen.

Uit ervaring weten Jaco en Elselien dat adoptie flink in de papieren loopt. Sinds 2008 loopt de procedure voor een tweede adoptiekind, dat ze te zijner tijd uit Bolivia hopen op te halen. Elselien: „We hebben gelukkig allebei een vaste baan. Jaco werkt bij de politie, ik werk twee dagen per week bij Stichting Ontmoeting. Binnen onze kring wordt wel eens gemopperd op de werkende vrouw, maar als ik niet had gewerkt, zouden we geen tweede kind kunnen adopteren.”

Gezinsonderzoek

In Nederland zijn er, bij een eerste adoptiekind, bijvoorbeeld de kosten voor verplichte voorlichtingsbijeenkomsten. Elselien: „Het ging voor ons destijds om een bedrag van zo’n 400 euro, nu ligt dat bedrag op 1600 euro. Als echtpaar ben je verplicht om in een periode van drie maanden zes voorlichtingsochtenden te volgen.” Binnen dat bedrag valt ook een gezinsonderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming.

Een andere kostenpost is de verplichte aansluiting bij een door het ministerie van Justitie erkende bemiddelingsorganisatie. Een bemiddelaar gaat op zoek naar een kind. De ouders kiezen zelf een land. „Voor de adoptie van Alexandra waren we aangesloten bij Wereldkinderen, nu maken we gebruik van de diensten van de Nederlandse Adoptie Stichting.” De kosten voor de adoptiebemiddelaar, die contacten legt in het adoptieland, lopen in de „duizenden euro’s”, vertelt Elselien.

Ook voor het regelen van allerlei papieren moet de knip op tafel komen. „We moeten bij de gemeente bijvoorbeeld ons geboorte- en huwelijksregister opvragen; ook is een werkgeversverklaring nodig. Er moet een notariële verklaring komen waaruit blijkt dat de aktes rechtsgeldig zijn. De papieren moeten vertaald worden door een beëdigde tolk.”

De uiteindelijke reis naar het adoptieland waar jaren naartoe is geleefd, kan flink in de papieren lopen. „Wij zijn vijf weken in Colombia geweest. Daar ben je onder meer aanwezig bij gerechtelijke bijeenkomsten. Je gaat met twee mensen heen en komt met z’n drieën terug, wat dus hogere kosten voor de terugreis betekent.” Bovendien moeten de ouders geld neertellen voor de gerechtelijke procedure nadat ze het kind hebben gekregen.

Die procedure is in het adoptieland of in Nederland. „Dat gaat om formaliteiten.”

Vergoeding

Jaco, secretaris van de Adoptievereniging Gereformeerde Gezindte, en zijn vrouw kunnen zich voorstellen dat mensen die krap bij kas zitten, afzien van de prijzige procedure. „Adoptie lijkt alleen voor de rijkeren weggelegd. Voor mensen met een minimumloon is het niet te doen. Zeker niet als je baan op de tocht staat.”

Jammer vinden ze het dat de overheid minder bijspringt. „Tot 2009 waren adoptiekosten fiscaal aftrekbaar. Sinds 2009 krijgen ouders nog een vast bedrag van 3700 euro per procedure. En die vergoeding vervalt per 2013 ook nog eens.”

Materialisme

Een adoptieprocedure mag duizenden euro’s kosten, het echtpaar uit Krimpen aan den IJssel, verbonden aan de gereformeerde gemeente, is „absoluut” dankbaar dat er een adoptiekind in hun midden kwam.

Elselien: „Toen we tien jaar getrouwd waren, merkten we dat we met z’n tweeën meer te besteden kregen.

Dan moet je oppassen voor materialisme. Nu we een adoptiekind hebben, moeten we meer op onze uitgaven letten.

Maar we krijgen daar zo veel voor terug. Je leven krijgt verdieping. Wij mogen adoptie als Gods weg in ons leven zien. We kunnen onze dochter veel geven. Ze is gedoopt en hoort het Woord van God.”

Forse daling aantal adopties

Binnenlandredactie

DEN HAAG – Het aantal adopties is de afgelopen jaren fors teruggelopen.

Dat blijkt uit gisteren gepresenteerde cijfers van het CBS. Werden er in 2004 nog 1380 kinderen geadopteerd, vorig jaar waren dat er 560.

Volgens de Stichting Adoptie Voorzieningen houdt de daling onder meer verband met de economische crisis. Een adoptieprocedure kost tienduizenden euro’s. Eenderde van de buitenlandse adoptiekinderen komt uit China.

Adoptiekinderen die naar Nederland komen, hebben vaak een beperking of emotionele stoornis. Volgens het ministerie van Veiligheid en Justitie hadden in 2011 ongeveer zes op de tien adoptiekinderen speciale zorg nodig.

Zie ook: www.refdag.nl/achtergrond/mens/een_kleurling_in_staphorster_klederdracht_1_526117