De gemeente Dordrecht is een van de zogenaamde koplopergemeenten: een door het ministerie van OC&W aangewezen gemeente die een voortrekkersrol moet vervullen in het lokaal vormgeven van het landelijke homo-emancipatiebeleid. Een van de pijlers van dit lokale beleid is gericht op het erbij betrekken van geloofsgemeenschappen. Donderdagavond namen zo’n honderd deelnemers in de Dordtse Kruiskerk deel aan een gespreksavond over geloof en homoseksualiteit.

De avond was een vervolg op een eerdere bijeenkomst rond dit thema, die werd georganiseerd voor het kerkelijk kader. Destijds ging het om een besloten bijeenkomst, gisteren was gekozen voor een openbare gespreksavond. Onder leiding van oud-voorzitter Robert Daverschot van ContrariO, de gereformeerde vereniging voor homo’s en lesbiennes, gingen predikanten en gelovigen met elkaar in gesprek over het plaatselijk leefklimaat voor christelijke homoseksuelen.

„Ik weet dat er in de kerk nog altijd mensen zijn die hun geaardheid verbergen uit angst buitengesloten te worden”, zei Elly van Wenum, lid van de stuurgroep koploperschap van de gemeente Dordrecht. „De kerk zou een veilige plek moeten zijn, waar je je echte gezicht kunt laten zien, zonder te worden afgewezen. Juist voor jongeren die nog met hun geaardheid worstelen, zou het goed zijn als meer mensen laten zien dat je ook als homo welkom bent en actief lid kunt zijn in de kerk.”

Ook Daverschot moedigt het initiatief aan dat christelijke homo’s in de kerk uit de kast moeten kunnen komen. Het blijkt dat dit niet in elke kerkelijke gemeenschap gewaardeerd wordt. Een voormalig gemeentelid van de Dordtse Julianakerk (gereformeerde gemeente) dat zijn verhaal zou doen, moest vanwege de druk vanuit zijn sociale omgeving verstek laten gaan. In plaats daarvan interviewde Daverschot de huidige voorzitter van ContrariO, René Venema. Venema heeft lang geworsteld met zijn geaardheid, kwam op zijn 21e uit de kast, werd in zijn gereformeerd vrijgemaakte kerk naar de rand gedirigeerd en had tijd nodig om dit alles te accepteren. Een gesprek met de predikant liep op niets uit. „Een homo kon volgens hem niet gelovig zijn”, aldus Venema. Verder ervoer Venema dat God soms heel dichtbij, maar ook heel ver weg was. „God vindt het nu echt oké zoals ik nu leef met mijn relatie.” Hij weet nog niet of hij zal gaan trouwen. „Ik ben er nog niet uit hoe ik de Bijbel op dit punt moet interpreteren.”

Ds. J. Belder, hervormd emeritus predikant in Dordrecht, erkent de strijd en voelt mee met de worsteling van deze mensen. Hij zegt er een stuk levenstragiek in te herkennen. „Wel stel ik me terughoudend op in deze kwestie. Meer dan eens heb ik jongeren hun verhaal horen doen. We leven in een gevoelscultuur, waarin regels er nauwelijks meer toe doen. Een homoseksuele relatie moet gewoon kunnen. Maar nergens in de Schrift vind ik dat de homoseksuele relatie gewettigd is. Op dat punt gaat het licht bij mij op rood.”

Dat er een klimaat heerst waarin meer openheid gecreëerd wordt voor homoseksualiteit noemt pastoor J. van der Steen van de Dordtse oudkatholieke parochie een schijnzekerheid. Ds. B. de Wit, PKN-predikant van De Wijnstok, voelt zich ongemakkelijk bij het vraagstuk geloof en homoseksualiteit. „De kern van het geloof is dat God genadig is”, zei hij. „Hij accepteert ieder mens.” Voor ds. N. van den Houten, PKN-predikant van de Andreaskerk in de wijk Wielwijk, is het een vraag wie nu wie accepteert. „Je vraagt toch niet wat iemand in zijn slaapkamer doet.” Pastoor Van der Steen: „Wijlen pater Jan van Kilsdonk heeft ooit gezegd dat homoseksualiteit een scheppingsvariant van God is.”