Moeheid is een erg vervelende klacht, met vaak verstrekkende gevolgen voor het dagelijks leven. Vaak ontwikkelen mensen dan automatisch een gedragspatroon dat de moeheid eerder vergroot of in stand houdt dan vermindert.

Moeheid leidt bijvoorbeeld gemakkelijk tot inactiviteit, wat weer tot conditieverlies leidt, waardoor de moeheid toeneemt. Er zijn veel goede cursussen en trainingen waarin effectieve gedragspatronen worden aangeleerd.

Wanneer er gebruik wordt gemaakt van yoga en meditatie gaat het vaak om een training met een sterke oosters religieuze inslag. U kunt dan beter een training opzoeken die gebruikmaakt van gewone ontspanningsoefeningen.

Blijft u twijfelen, ga dan naar een christelijke hulpverlener of instelling, waar alle gebruikte methoden getoetst worden aan de Bijbel en waar genoemde oosters religieuze inkleuring niet aanwezig is.

C. Roest, psycholoog

Onze zoon van 15 jaar heeft grijze plukjes haar. Kan dit een medische oorzaak hebben of is dit een begin van vroegtijdige grijsheid? Er is verder niemand in de familie die vroeg grijs is.

Onze haren worden gevormd in de haarzakjes van onze hoofdhuid. Hier vindt een celdeling plaats en deze vormt een haar. In onze haarzakjes zit pigment (melanine) en dit bepaalt welke kleur je haar heeft (rood, bruin, zwart, blond).

Hoe meer pigment je hebt, hoe donkerder je haar is. Een grijze haar is eigenlijk een haar zonder pigment: de melanineproducerende cellen stoppen ermee. Het is niet bekend waarom deze cellen ermee stoppen. Waarschijnlijk is er bij de meeste mensen sprake van een proces van slijtage.

Afhankelijk van je erfelijke aanleg is dat vroeger (25 jaar) of later. Ook andere oorzaken worden in de literatuur genoemd: slecht voedingspatroon, stress (celstress: agressieve stoffen, of een teveel aan ultraviolette straling), medicijngebruik en ook bepaalde medische aandoeningen zouden het kunnen bevorderen.

De vraag is of er op de plekken met grijze haren een huidaandoening aanwezig is. Laat eventueel uw huisarts ernaar kijken.

J. A. Spaan, huisarts

Bij mij is begin december 2011 het syndroom van Miller Fisher vastgesteld. Wat zijn de behandelmogelijkheden? Is algeheel herstel op termijn mogelijk of is er toch vaak sprake van restverschijnselen?

Het syndroom van Miller Fisher is een ontsteking van het zenuwstelsel door ontregeling van het afweersysteem. Het lichaam maakt afweerstoffen die er niet thuishoren (zogenaamde anti-GQ1b) en die reageren met het isolatiemateriaal (myelineschede) rond de zenuwbanen. De myelineschede zorgt voor een betere impulsgeleiding in en bescherming van de zenuwbanen.

De verschijnselen zijn oogspierverlammingen met dubbelzien, stuurloosheid en vaak ook onduidelijker spreken en moeilijker slikken. Spierzwakte kan aanwezig zijn, maar staat meestal niet op de voorgrond.

Behandeling in de acute fase gebeurt met een infuus van eiwitten van bloeddonoren (zogeheten gammaglobulines).

Algeheel herstel is mogelijk, maar vaak zijn er restverschijnselen. Het herstel gaat erg langzaam en pas na ongeveer een jaar is een eindsituatie bereikt. Ondersteuning via een revalidatieteam is noodzakelijk voor een zo goed mogelijk herstel van het lichamelijk functioneren.

Dr. H. Kerkhoff, neuroloog