Vier jaar geleden raakte Steven Thorpe uit de Engelse stad Kenilworth betrokken bij een verkeersongeluk, waarbij hij levensgevaarlijke verwondingen opliep. Artsen van het academisch ziekenhuis in Coventry brachten hem in een kunstmatige coma en lichtten zijn schedel om de zwellingen in zijn hersenen tegen te gaan. Twee dagen later verklaarden ze Steven hersendood en brachten ze bij zijn ouders de mogelijkheid van orgaandonatie ter sprake.

De vader van Steven twijfelde. Hij had een stuiptrekking bij zijn zoon waargenomen en raadpleegde een privéarts. Steven werd verder behandeld en kon na zeven weken het ziekenhuis verlaten. Momenteel krijgt hij fysiotherapie omdat zijn linkerarm nog zonder gevoel is. Voor de rest leidt Steven een normaal leven.

Het ziekenhuis zag zich naderhand gedwongen met een verklaring te komen. Volgens de kliniek ging het om een „uniek geval” en is het „extreem zeldzaam” dat een patiënt met zo’n zwaar hersentrauma overleeft. De verwonding in Stevens hersenen zou „extreem kritiek” zijn geweest; meerdere computerbeelden zouden op onomkeerbare schade hebben gewezen.

De gebeurtenissen rond Steven maken volgens Duitse deskundigen in de Frankfurter Rundschau het dilemma rond het begrip ”hersendood” duidelijk. Hoewel de aanduiding wereldwijd wordt geaccepteerd, verschillen de criteria per land. Terwijl in een land als Duitsland de hersenen moeten zijn afgestorven om iemand hersendood te verklaren, is het voor diezelfde diagnose in Groot-Brittannië al voldoende als de hersenstam definitief is uitgevallen.