Dat blijkt uit een onderzoek onder 1608 bedrijven wereldwijd door het Amerikaanse bureau Governance Metrics International (GMI), zo meldt Het Financieele Dagblad maandagmorgen.

De 24 grootste beursfondsen in Amsterdam eindigen in de achterhoede. De gemiddelde waardering van de AEX-fondsen is 4,2 op een schaal van 10. Het gemiddelde van Duitsland en de Scandinavische landen ligt rond de 6 en het Amerikaanse en Britse gemiddelde ruim een 7.

De lage Nederlandse score is vooral te wijten aan het gebrek aan zeggenschap van aandeelhouders, zegt ex-ABP-bestuurder en GMI-commissaris J. van de Poel. „Op twee van de zeven rubrieken, de formele aandeelhouderszeggenschap en de materiële invloed van kapitaalverschaffers, staan de Nederlandse bedrijven onderaan.”

De voorstellen die de commissie-Tabaksblat onlangs heeft gedaan, moeten het bestuur verbeteren. Commissarissen van Nederlandse, beursgenoteerde ondernemingen komen donderdag in Amsterdam bijeen om kritiek te leveren op deze voorstellen, aldus een aantal betrokken partijen vanmorgen in een reactie. Het gaat om de voorzitters van de raden van commissarissen.

Tijdens de bijeenkomst, waaraan ook de werkgeversvereniging VNO-NCW deelneemt, buigen zij zich over de regels en aanbevelingen die de commissie begin juli naar buiten heeft gebracht. Zij kijken ook of ”publieke actie” nodig is tegen de voorstellen. Hoe die actie eruit komt te zien, is onduidelijk.

De initiatiefnemers hebben in de uitnodiging een aantal kritiekpunten opgesteld. De kritiek richt zich vooral op de voorgestelde benoemingstermijn van vier jaar voor bestuurders, op het maximum van de variabele beloning en op het beperkt aantal commissariaten dat een persoon mag vervullen. Zij vragen zich af waarom wordt afgeweken van de regels in de omringende landen.

Het overleg is besloten en wordt opvallend genoeg ingeleid door commissievoorzitter M. Tabaksblat zelf. Tabaksblat is president-commissaris bij TPG, Aegon en Reed Elsevier.

De topcommissarissen kwamen eerder dit jaar al twee keer bijeen. Toen spraken zij over de zwaar bekritiseerde beloning van bestuurders. Dat leidde tot richtlijnen voor zaken als gouden handdrukken voor vertrekkende bestuurders.