Marco Boer (1973) heeft iets met water. De techniek van het aquarelleren zelf fascineert hem uitermate. „De eerste druppels water gevuld met pigment laten vloeien op een schoon stuk zwaar aquarelpapier is een zeer boeiende ervaring die zich moeilijk laat beschrijven.”

Maar water is ook een belangrijk thema in zijn werk. In 2005 won Boer de derde prijs van een beeldendekunstwedstrijd die het Reformatorisch Dagblad had uitgeschreven rond –inderdaad– het thema ”water”.

Boer: „De Dordtse stadswandeling inspireerde me tot het maken van een aquarel met de Grote Kerk in het straatbeeld. De top van de toren wordt door de vochtige atmosfeer aan het oog onttrokken. Intussen stoeide ik met het weergeven van waterdruppels op glas. Dat is een lastige technische uitdaging, maar op die manier is het mogelijk om een gelaagdheid in het kunstwerk aan te brengen.”

Op een regenachtige zaterdag toog Marco Boer daarom opnieuw naar Dordrecht, dit keer met de fotocamera in de aanslag. „Ik maakte een serie opnames in de stad. Ik had op dat moment nog niet door dat de toekomstige aquarelserie van de Grote Kerk daar in verpakt zat. Het idee om iets groters met dat monumentale bedehuis te doen moest nog groeien.”

Boer maakte een tweede aquarel van de kerk: vaag silhouet achter een vensterglas waarop regendruppels kleven – als het ware zichtbaar door tranen heen. „Dat werk had een koude uitstraling, terwijl de eerste aquarel veel warmer van toon was. Ik heb toen een aantal kunstwerken gemaakt dat ertussen paste om de tegenstelling te overbruggen. Ten slotte heb ik aan het begin een meer abstract werk en aan het eind een sterk realistisch beeld geplaatst om de serie compleet te maken. De serie loopt van koud naar warm, van nat naar droog, van rationeel naar emotioneel. Het is niet toevallig dat pas op de laatste aquarel een menselijke figuur is te zien. Natuurlijk had ik de serie naar beide kanten verder kunnen uitbreiden. Dan was ik links bij wijze van spreken uitgekomen bij Mondriaan en rechts bij Helmantel.”

De serie heet ”Op weg naar de Grote Kerk van Dordrecht”. Waarom?

„De acht aquarellen vertellen mijn verhaal van de reis of zoektocht naar de Grote Kerk. Maar het zou naar elk ander willekeurig doel kunnen zijn. Iedereen kan hier zelf iets voor invullen. De serie is een metafoor voor de tocht door het leven. Ik wil graag dat mensen gaan nadenken over vragen als: Waarheen gaat uw reis? Welk doel heeft u op het oog?”

U heeft niet toevallig een kerk als bestemming uitgekozen.

„De binnenstad van Dordrecht is buitengewoon schilderachtig, met zijn oude haven, schepen, bomen en Hollandse gevels. En de Grote Kerk is fenomenaal, een prachtig monument dat zich er goed voor leent om in een kunstwerk weer te geven. Maar je mag er wat mij betreft ook een verwijzing in zien naar het hogere, het spirituele. Het uiteindelijke levensdoel van de mens bevindt zich niet hier op aarde.”

Het motto van de serie luidt: ”De reis heeft het doel in zich”. Wat bedoelt u daarmee?

„De derde aquarel is wat dat betreft een sleutelstuk. Daarop is de kerk bijna vormloos weergegeven. Ze gaat schuil achter dikke waterdruppels op het vensterglas. Tegelijk weerspiegelen al die druppels de kerk honderdvoudig. Ik wil daarmee aangeven dat ook tijdens de levensreis het doel zich aandient voor wie er oog voor heeft. We vliegen vaak van de ene activiteit naar de andere en voordat we het beseffen zijn we oud. In de brochure die bij deze kunstwerken hoort, stel ik vragen waarvan ik hoop dat mensen erover gaan nadenken: „Ook al is het beoogde doel voor u schijnbaar nog niet bereikbaar, kunt u zich er dan toch op blijven richten?” „Ziet u onderweg datgene over het hoofd wat u juist zou moeten zien?” „Is het u al gegeven om tijdens uw reis uw doel te zien? Zelfs in meervoud?” „Bereikt u wel eens uw doel voordat u op uw bestemming bent aangekomen?”

Dat zijn bijna filosofische vragen.

„Het zijn open vragen, die de kijker vanuit zijn eigen situatie kan overwegen. De derde aquarel biedt wellicht iets van troost: ook al is het einddoel niet zichtbaar, nog niet bereikt, er is toch al veel dat we tijdens de reis ontvangen. Iemand zei eens dat het bij een schaatswedstrijd belangrijk is dat de schaatser om zich heen kijkt en zich niet alleen op de finish moet richten. Hij moet weten wat de ander doet, hoe de omstandigheden zijn, daar zit de winst. Zo is het met het leven ook. We moeten niet hijgen naar het volgende hoogtepunt, dat valt vaak alleen maar tegen. Zo’n leven is leeg. We mogen genieten van het moment, van de kleine dingen die we ontvangen.”

De tentoonstelling ”Op weg naar de Grote Kerk van Dordrecht” is tot en met eind mei te zien in de Grote Kerk van Dordrecht, aansluitend –in juni en juli– in het Stadskantoor van Dordrecht en daarna bij waterschap Hollandse Delta te Ridderkerk.


Restauratie dak Grote Kerk

Ten behoeve van de restauratie van het dak van de Grote Kerk in Dordrecht worden van de aquarellen die Marco Boer maakte giclees vervaardigd en in een beperkte oplage te koop aangeboden. Het gaat om hoogwaardige reproducties die worden gedrukt met behulp van een inkjetprinter. De giclees, gemaakt door Het Beeldgebouw, worden geleverd door Atelier Céramique in Barendrecht.

Oude muziek, eigentijdse kunst

Marco Boer werkt op kunstzinnig gebied samen met de musicus Gerard de Wit. De Wit richtte in 2008 Trio Barocco op, bestaande uit Johanneke Rebel (blokfluit) en Anne-Linde Visser (cello). Dit trio concentreert zich met name op repertoire uit de 17e en de 18e eeuw. Sinds 2010 is De Wit ook dirigent van het Ensemble Barocco. De Wit organiseert samen met Boer muzikale arrangementen voor het behoud van de authentieke uitvoeringspraktijk. Daarnaast wordt er een verbinding gelegd tussen muziek en beeldende kunst.