De publicatie, het eerste deel in de nieuwe serie ”Geloven op goede gronden” (uitgegeven door de stichting Schrift en Belijden van de Confessionele Vereniging binnen de Protestantse Kerk in Nederland), is een commentaar op de eerste zin van de Apostolische Geloofs­belijdenis: „Ik geloof in God, de almachtige Vader, Schepper van de hemel en de aarde.”

„God bestaat, en daarom kunnen wij bestaan”, aldus dr. Plaisier. „God bestaat wel anders dan wij. Wij bestaan bij de gratie van God. We worden gedragen door de macht van God. God is niet een afgeleide van iets anders. Dan zou Hij geen God zijn. Dan zou Hij ook niet kunnen redden.”

In de kerken is geprobeerd af te rekenen met het beeld van een verre God Die onze levens beheerst en Die we vooral hebben te vrezen, schrijft ds. M. A. T. van der Kooi-Dijkstra, geestelijk verzorger in het Hofpoortziekenhuis te Woerden. Ook het woord Vader is belast geworden. Jezus spreekt niet over God als over de Onnoembare, de Onuitsprekelijke, de Eeuwige of de Zijnde, woorden waarmee tegenwoordig vaak over God gesproken wordt. „Het zijn abstracties, uitgeklede benamingen en God lijkt nergens meer op.”

Is God almachtig? Volgens dr. P. Verbaan, predikant te Ermelo, kan het almachtsbegrip gemakkelijk een struikelblok worden. In plaats van: „Ik geloof in God de Vader, de Almachtige” is het volgens hem beter de uitdrukking te gebruiken: „Ik geloof in God, de almachtige Vader.”

Heeft God de wereld geschapen? aldus dr. J. F. Mol, predikant te Opeinde-Nijega-De Tike. ”Scheppen” is het specifiek Bijbels-theologische woord voor Gods werken. Het belijden van de kerk is echter van een andere orde dan het spreken van creationisme, evolutietheorie en andere benaderingen, schrijft hij.

Is God te ervaren? is de vraag die dr. H. E. Wevers, regionaal adviseur classicale vergaderingen Zuid-Holland, opwerpt. „Gods openbaring is nodig om Hem te kunnen ervaren en kennen. Hij heeft dus het initiatief. Hij is niet vanuit ons verlangen naar beleving en ervaring manipuleerbaar.”

De inzet van de Apostolische Geloofsbelijdenis luidt: ”Ik geloof”. Met geloof is dan niet bedoeld een minder zeker weten, maar een andere vorm van weten, een vertrouwen, aldus ds. D. Wolters, predikant te Uitwijk. „Je kunt iemand pas leren kennen, als hij zichzelf te kennen geeft. Dat geldt nu ook voor God. Wij kunnen slechts over Hem spreken, als Hij zichzelf ter sprake brengt.”

Prof. dr. N. den Bok, hoogleraar dogmatiek aan de PThU, legt uit dat God een Iemand is en niet een Iets. Het is de aanloop tot een persoonlijke relatie met God. „De persoonlijke relatie begint als God zelf in ons leven komt. Pas dan wordt onze religie serieus en raakt ons hart werkelijk vervuld.”

Ds. B. H. Weegink, predikant te Katwijk, belicht de relatie van God tot Israël. Paulus gebruikt het beeld van de boom. „Er zijn takken afgebroken en op hun plaats zijn loten van een wilde olijf op de edele stam geënt. Christus is de boomchirurg. Hij heeft ons ingelijfd. Christenen uit de heidenen zijn laatkomers in de groei. Al vielen er takken op de grond, daarmee ligt het nest nog niet onder de boom. Israël blijft in de kroon. Er ligt een goddelijk geheim. De afbraak is van tijdelijke aard.”

Volgens emeritus predikant dr. S. Janse zijn er twee cruciale, beslissende verschillen tussen de islam en het christendom. Ook in de Koran heeft Abraham twee zonen: Ismaël en Izak, maar de lijn van de zegen loopt door via Ismaël, de oudste. Het andere beslissende verschil is het kruis, symbool van „Gods onbegrijpelijke liefde.”

Het leerstuk van Gods Drie-eenheid stelt de kerk in staat om Gods verhevenheid en nabijheid bijeen te houden, aldus dr. A. C. Meesters, predikant te Scheemda. Dat er kwaad in de wereld is, heeft volgens dr. A. H. van Veluw, predikant te IJsselmuiden-Grafhorst, op een bepaalde manier met Gods liefde te maken. „Als God wezens zou scheppen die Hem automatisch zouden liefhebben, dan zou er geen sprake zijn van echte liefde.” De oorsprongszonde­leer is „de meest realistische visie op de menselijke situatie.”

Het lijden van de wereld gaat volgens prof. dr. A. van de Beek, emeritus hoogleraar aan de VU, de mens ver te boven. „God troont niet onbewogen in de hemel boven het lijden, Hij is midden in onze lijdensgeschiedenis met zijn lijdensgeschiedenis. Zó heeft Hij macht over het lijden. Er is niets wat déze God te boven gaat. Niets kan ons schaden als Hij voor ons pleit, want niets kan ons scheiden van de liefde van Christus.”