„Zij zullen vertroost worden.”

Treuren wordt niet om zichzelf voorgeschreven, maar om een weg te banen tot vertroosting. Daarom zaaien wij met tranen, opdat wij met gejuich mogen maaien.

Heilige treurigheid is een geestelijk medicijn. Nu, een medicijn wordt niet om zichzelf voorgeschreven, maar tot herstel en bevordering der gezondheid. Zo is de Evangeliedroefheid eveneens tot dit doel ingesteld, om troost en vreugde voort te brengen.

De treurigen zijn de geschiktste personen om vertroost te worden. Wanneer het hart vanwege de zonde verbrijzeld en verbroken is, dan is het voor troost en geestelijke vreugde geschikt. God stort de gouden olie der vertroosting in gebroken vaten uit.

Een treurig hart is vrij van hoogmoed, en God vervult die ledige vaten met Zijn genade en zegen. De tranen der treurigen waren hulpmiddelen om de verdorvenheid te verdrijven en na die reiniging geeft God een jubel. De treurige staat op het punt om onder de zondelast te bezwijken. Dan komt de fles met versterkend water goed van pas.

Dit is het voorrecht van de treurigen, dat zij vertroost zullen worden. De tranenvallei brengt de ziel in een vreugdeparadijs. De vreugde van een zondaar brengt droefheid, en de droefheid van een bekeerde brengt vreugde voort (Johannes 16:20): „Uw droefheid zal tot blijdschap worden.”

De heiligen hebben een natte zaaitijd, maar een vrolijke oogst: „zij zullen vertroost worden.”

Thomas Watson, 
predikant te Londen

(”De zaligsprekingen”, 1675)