Die hartgrondige wens van prinses Margriet bij haar verloving op 1 maart 1965 ging niet helemaal in vervulling: ze werd –al duurde het nog bijna twee jaar– mevrouw Van Vollenhoven, maar ze bleef ook prinses Margriet, derde dochter van koningin Juliana en als ‘reservekoningin’ de rechterhand van haar oudere zus Beatrix. Haar wachtte geen leven buiten de schijnwerpers.

Prof. mr. Pieter van Vollenhoven en prinses Margriet herdenken morgen 45 jaar getrouwd te zijn. En ze kennen elkaar een halve eeuw. Margriet Francisca had wel eerder gehuwd kunnen zijn, maar moest wachten op haar oudste zus: prinses Beatrix trouwde op 10 maart 1966, Margriet op 10 januari 1967.

Prinses Margriet was de eerste Oranje die in het huwelijk trad met een burger van het eigen volk. Bruidegom Pieter van Vollenhoven was in Schiedam geboren als tweede zoon van een zeilfabrikant. Na het Montessori Lyceum in Rotterdam studeerde hij rechten aan de Rijksuniversiteit in Leiden.

Hij is op 30 april jarig, en dat heeft hij geweten: op Koninginnedag krijgt hij extra belangstelling en regelmatig een ovatie.

Apeldoorn

Pieter en Margriet woonden tijdens hun eerste huwelijksjaren in een vleugel van Paleis Het Loo te Apeldoorn. In 1975 verhuisden ze naar Huis Het Loo, de villa die ze vlak bij het paleis hadden laten bouwen.

Ze kregen vier zoons: ­de prinsen Maurits (1968), Bernhard (1969), Pieter-Christiaan (1972) en Floris (­1975). „We zijn uitverkocht”, kondigde vader Pieter aan toen die laatste twee tegelijk hun verloving bekendmaakten.

Inmiddels zijn er tien kleinkinderen. Anna (2001), Lucas (2002) en Felicia (2005) zijn de kinderen van prins Maurits en prinses Marilène. Isabella (2002), Samuël (2004) en Benjamin (2008) zijn de kinderen van prins Bernhard en prinses Annette. In het gezin van prins Pieter-Christiaan en prinses Anita werden Emma (2006) en Pieter (2008) geboren, en prins Floris en prinses Aimée zijn de ouders van Magali (2007) en Eliane (2009).

Toen prof. mr. Pieter van Vollenhoven en prinses Margriet 40 jaar getrouwd waren, waren ze ook 40 jaar inwoner van Apeldoorn. Voor de hoofdstad van de Veluwe was dat voldoende aanleiding hen tot ereburgers te benoemen. Van Vollenhoven was dat al eerder geworden van het Overijsselse stadje waarvan hij een bijna-naamgenoot is.

Inzet

Prinses Margriet zette zich tientallen jaren in voor het Rode Kruis. Toen ze op 1 januari vorig jaar afscheid nam als vicevoorzitter van het Nederlandse Rode Kruis, werd ze tot erevoorzitter benoemd. Prins Pieter-Christiaan volgde zijn moeder op als bestuurslid. Afgelopen zomer gingen ze samen op bezoek in Bangladesh. De prinses is nog bestuurslid van de Internationale Federatie van Rode Kruis- en Rode Halve Maanverenigingen.

Van Vollenhoven werd in de jaren zeventig voorzitter van de Raad voor de Verkeersveiligheid en de Spoorweg Ongevallenraad. Na de Bijlmerramp (1992) en de Herculesramp (1996) ontstond er behoefte aan een orgaan dat alle vormen van verkeer en vervoer kon onderzoeken. Dit werd de Raad voor de Transportveiligheid. Uiteindelijk ontstond hieruit, niet het minst door het ijveren van voorzitter Van Vollenhoven, de Onderzoeksraad Voor Veiligheid. Van Vollenhoven was er voorzitter van tot 1 februari vorig jaar. Omdat hij de 70 gepasseerd is, kon hij niet worden herkozen.

Van Vollenhoven nam het initiatief tot de oprichting van het Fonds Slachtofferhulp, waarvan hij voorzitter is. In 2008 en 2009 gaf dit fonds kalenders uit met door hem gemaakte foto’s.

Verder is Van Vollenhoven voorzitter van de Stichting Maatschappij, Veiligheid en Politie, het Nationaal Groenfonds en sinds de oprichting in 1985 ook van het Nationaal Restauratiefonds. Sinds 1 oktober 2005 staat er ”prof.” voor zijn naam; hij werd praktijkhoogleraar risicomanagement aan de Universiteit Twente.

Begraven

Eind 2007, nadat hij voor de vijfde maal was geopereerd vanwege huidkanker, zei Van Vollenhoven in een interview dat prinses Margriet en hij na hun overlijden niet willen worden bijgezet in de koninklijke grafkelders in Delft, maar begraven willen worden in de natuur bij Apeldoorn. „Wij blijven samen hier, Margriet en ik. Hier liggen voor ons toch zó veel moeilijke én vreugdevolle jaren die wij samen hebben doorgebracht. Samen houden wij ook zéér van de omgeving van Paleis Het Loo: van de reeën tot de herten, van de mus tot de roodborst.”

Over zijn religieuze opvattingen zei Van Vollenhoven: „Ik worstel. Ik moet eerlijk zeggen: ik zie het geloof als een taal. En nét zoals je een taal moet oefenen om hem te kunnen blijven spreken, oefen ik momenteel met mijn geloof weinig. In mijn hart betreur ik dat. Ik heb er –mede door mijn vrouw– in latere jaren absoluut meer belangstelling voor gekregen.”

Agenda

Prins Willem-Alexander woont van vrijdag 13 tot en met maandag 16 januari in het Oostenrijkse Innsbruck de Jeugd Olympische Spelen bij. Nederland is een van de deelnemers aan deze eerste winterspelen voor de jeugd. De prins is sinds 1998 lid van het Internationaal Olympisch Comité.

Trouwdag Juliana

Zaterdag was het 75 jaar geleden dat prinses Juliana met Bernhard von Lippe-Biesterfeld trouwde. Het huwelijk duurde ruim 67 jaar, tot het overlijden van de 94-jarige prinses op 20 maart 2004 – op de dag af zeventig jaar na haar grootmoeder, koningin Emma.

In datzelfde jaar overleed prins Bernhard op 1 december, 93 jaar oud. Sindsdien zijn er tal van publicaties verschenen waarin zijn leven, en vooral ook het beeld dat hij er zelf van schiep, werd gereconstrueerd.

Juliana was koningin van 6 september 1948 tot 30 april 1980. Haar oudste dochter heeft die periode inmiddels in lengte overtroffen en is –bijna drie jaar ouder dan Juliana bij haar aftreden– nog volop actief.

Margriets mooiste dag

„Er geurden vijftienhonderd takken witte en zacht-lila seringen, driehonderd prunustakken en vijfhonderd rose rozen in de Grote of Sint Jacobskerk in Den Haag.

De bruidegom tilde behoedzaam de tere, transparante sluier weg voor het gelaat van zijn bruid. Daarop drukte hij vol liefde en genegenheid een korte kus op haar rechterwang. Dat was het hoogtepunt van hun huwelijksdag.

„Margriet Francisca van Oranje-Nassau, belijdt gij hier voor God en Zijn gemeente, dat gij genomen hebt en neemt tot uw man Pieter van Vollenhoven en belooft gij dat gij hem nimmer zult verlaten, in goede noch kwade dagen, in rijkdom noch armoede, in gezondheid noch ziekte, tot de dood u zal scheiden; dat gij hem in liefde zult dienen, hem trouw houdend in alle dingen overeenkomstig het heilig evangelie?” had kort tevoren de predikant, prof. dr. H. Berkhof, aan de prinses gevraagd.

Zij had volmondig „ja” geantwoord, even beslist en jong als zijn ja-woord had geklonken. Daarop hadden zij de ringen gewisseld –een platina ring voor haar en een gouden voor hem– telkens elkaar in de ogen kijkend, lachende ogen met een glans van geluk. „Ik neem u tot vrouw – tot man – en tot teken daarvan geef ik u deze ring”, hadden zij vastbesloten gezegd.

Maar het waarachtigste waarmerk van hun liefde was dat tedere gebaar geweest waarmee mr. Pieter van Vollenhoven die sluier achterwaarts schoof en die kus drukte, die 1950 kerkgangers en miljoenen televisiekijkers overtuigde.

Uit: ”De heer en mevrouw Van Vollenhoven”, een boek dat reeds op 18 januari 1967 verscheen.