Vanaf vanmiddag halftwee gaat Mensink aan de slag met het avondeten voor de 180 patiënten en sociotherapeuten. Verse rundervinkjes liggen klaar om straks de pan in te gaan. Worteltjes en aardappels completeren het menu, dat wordt afgesloten met vruchtenyoghurt. „Het menu is niet meer of luxer dan dat van een doorsnee Nederlands gezin: groenten, aardappels of pasta, bami, nasi, soms een maaltijdsoep of stamppot. Patiënten krijgen niets op bestelling. Het is hier geen ziekenhuis. We houden echter wel rekening met tbs’ers die om medische redenen een dieet volgen of vanuit hun religieuze overtuiging iets anders willen eten. Zo bieden we ook halal voedsel.”

Mensink werkt in zijn keuken met meerdere patiënten. „Mensen vragen me regelmatig of ik me nooit bedreigd voel tussen de tbs’ers in een ruimte waarin messen en dergelijke voor het grijpen liggen. Patiënten die hier helpen, zitten vaak al in de laatste fase van hun behandeling en staan op het punt naar de resocialisatieafdeling De Wiem in Enschede te gaan. Er blijft natuurlijk altijd een zeker risico. De hele dag argwanend om me heen kijken heeft geen zin, want dan kan ik mijn werk niet doen. Tbs’ers zijn in de keuken minder patiënt en meer collega. Via leer-werktrajecten leren ze de kneepjes van het vak om straks een reguliere baan in de horeca te krijgen.”

De patiënten die in de keuken werken, zijn volgens Mensink zeer gemotiveerd. „De sfeer is goed en ze voelen zich verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in de keuken. Vorige week bood een patiënt spontaan aan om deze drukke week voor Kerst te helpen bij de verwerking van een grote bestelling.”

De chef-kok herinnert zich een Marokkaanse patiënt die veel plezier had in de keuken. „Hij volgde bij mij de opleiding tot kok en kreeg later een reguliere baan als restaurantkok. Volgens zijn leermeester, die ik later sprak, doet hij het perfect. Hij werkt hard, is leergierig en heeft veel plezier in de keuken. Het zijn de krenten in de pap die me bemoedigen. Als iemand echt wil, kan hij het. Zo’n patiënt vervalt niet snel terug in zijn oude leventje.”

De telefoon gaat, het werk gaat door. Mensink moet weer aan de slag. De drukte rond de komende kerstdagen doet zich ook in de keuken gelden. Traditiegetrouw krijgen de tbs’ers op eerste kerstdag een riante maaltijd voorgeschoteld. „Bij zulke feestdagen doen we net even iets extra’s: een waldorfsalade als voorgerecht, kalkoenfilet met champignonroomsaus, bloemkoolroosjes, aardappelsoesjes en als toetje ijs.”

Dit is het zevende deel in een serie over tbs-kliniek Oldenkotte, haar medewerkers en patiënten.