In januari zijn inspecteurs van het Internationaal Atoomenergie Agentschap (IAEA) welkom in Iran. Iraanse politici en wetenschappers zijn meer dan bereid om de medewerkers van de VN-waakhond tekst en uitleg over de nucleaire ambities van de Islamitische Republiek te geven.

Dat was woensdag de boodschap van Ali Asghar Soltanieh, de Iraanse ambassadeur bij het IAEA. Westerse diplomaten deden de geboden opening van Teheran direct af als een charme­offensief.

Dat laatste is ook niet zo verwonderlijk. Iran liet het afgelopen decennium met enige regelmaat VN-inspecteurs toe. Vaak gebeurde dat na slepend overleg en fors opgevoerde internationale druk. Tot opzienbarende resultaten leidden de visitaties echter nooit.

Intussen ging Iran klaarblijkelijk onverstoord door met het ontwikkelen van zijn nucleaire programma. Begin oktober kwam het IAEA in een rapport tot de alarmerende conclusie dat Teheran aan militaire toepassingen van atoomtechnologie werkt.

Het rapport leidde tot wilde speculaties over mogelijke Amerikaanse en Israëlische reacties. Bronnen in Londen wisten te melden dat Israël nog voor de Kerst een aanval op Iraanse nucleaire installaties zou uitvoeren. Andere analisten voorspelden dat Washington eerst de terugtrekking uit Irak wil afronden, alvorens geweld tegen Teheran te gebruiken.

Tot nu toe is het wat het gebruik van militair geweld betreft bij veronderstellingen gebleven. De enige concrete maatregelen tegen Iran zijn aangescherpte internationale strafmaatregelen. Het wapengekletter van oktober lijkt weer enigszins verstomd.

Toch vond de Amerikaanse minister van Defensie, Leon Panetta, het deze week nodig om nog eens te waarschuwen dat Iran binnen een jaar over een kernwapen kan beschikken. De regering van president Obama heeft bij herhaling gezegd dat een Iraanse atoombom „onacceptabel” is. De uitspraak van Panetta zou in dat licht om een vervolg vragen.

Daar waagde de minister zich echter niet aan. Hij liet het slechts bij de inmiddels gebruikelijke diplomatieke taal dat alle opties, inclusief de militaire, op tafel liggen.

Niemand lijkt meer te weten wat nu écht de ambities van Teheran zijn. De Amerikaanse oud-president Bill Clinton mengde zich woensdag ook in het debat door te verklaren dat het niet waarschijnlijk is dat Iran een atoombom zal fabriceren. Clinton is veel banger dat de Iraniërs nucleair materiaal aan terroristen zullen verschaffen, die daarmee een dodelijke aanslag zouden kunnen plegen. Het hoeft nauwelijks betoog dat beide opties niet bepaald een aanlokkelijk perspectief bieden.

Intussen speelt Iran zijn nucleaire spel onverdroten door. Een beproefde vertragingszet is daarbij het toelaten van VN-inspecteurs. Dat kunstje heeft Teheran jarenlang van buurman Saddam Hussein kunnen afkijken. De internationale gemeenschap doorziet nu in elk geval dat het om een charmeoffensief gaat.