Dat schrijft dr. A. J. Plaisier, scriba van de generale synode van de Protestantse Kerk in Nederland, op de website van deze kerk. Hij reageert daarmee op het vrijdag verschenen rapport van de commissie-Deetman, die onderzoek deed naar het seksueel misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk. Daaruit bleek onder meer dat rooms-katholieke geestelijken in de periode 1945-1985 tussen 10.000 en 20.000 minderjarigen seksueel hebben misbruikt. De kerkleiding wist van het misbruik af, maar schoot ernstig tekort in de hulp aan slachtoffers.

Dr. Plaisier noemt de uitkomst van het onderzoek „uitermate schokkend. Eén op de tien volwassenen van 40 jaar en ouder heeft buiten het gezin te maken gehad met seksueel misbruik. In internaten is dat één op de vijf. De commissie schat dat tussen 1945 en 1981 tussen de 10.000 en 20.000 minderjarigen in katholieke internaten, kindertehuizen, kostscholen en weeshuizen het slachtoffer zijn geworden van misbruik. In een kerkgemeenschap die de norm van het Evangelie hoog wil houden, zijn dit trieste cijfers.”

Dat alles raakt ook de andere de kerken, aldus dr. Plaisier. „Wie van u zonder zonde is, werpe de eerste steen” (Johannes 8: 7). Ook in de Protestantse Kerk en haar rechtsvoorgangers heeft seksueel misbruik plaatsgevonden en is daar niet altijd goed mee omgegaan. Ook daar zijn slachtoffers te vinden, die diep teleurgesteld zijn geraakt, niet alleen in de betreffende ambtsdragers, maar ook in de manier waarop in gemeente en kerk met deze zaken is omgegaan. De Heer van de kerk zal vaak geweend hebben met de slachtoffers van misbruik in de kerk en daarmee om de kerk zelf.”

Volgens de scriba dient de kerk onomwonden voor de slachtoffers te kiezen. „In Christus naam hebben we een norm hoog te houden. De gemeente zal daarom voor iedereen een veilige plaats dienen te zijn. En misbruik zal streng en rechtvaardig geoordeeld moeten worden. De generale synode sprak enkele jaren geleden uit: „Seksueel misbruik is zonde: kwaad in Gods ogen en onrecht tegen de medemens”.”