Egyptische militairen zijn al geruime tijd actief in de economie, maar sinds hun staatsgreep van 1952 zijn ze in opmars ’op de markt’. De weg lag open, omdat de militairen die de macht grepen in de jaren ’50, de particuliere sector in korte tijd uit naam van Arabisch socialisme ruïneerden. Op de puinhopen verrezen staatsbedrijven waar de militairen aangenaam emplooi hebben gevonden. Bovendien bleven ze als bevoorrechte klasse trouw aan de regimes van hun generaals Nasser, Sadat, Mubarak en, nu, maarschalk Tantawi.

Een van de belangrijkste kroonjuwelen in handen van de militairen is grond, die kostbaar is in een land met ruim 80 miljoen inwoners dat het eigenlijk moet doen met een bruikbare oppervlakte die slechts zo groot is als Nederland. Ze verhandelen van alles, van brood tot brandstoffen. Tot de benijdenswaardige privileges van militairen behoren vrijstelling van belastingen en van de bemoeienis van de enorme bureaucratie die het zakendoen in de particuliere sector teistert. Voorts is bekend dat dienstplichtigen onbezoldigd in de militaire industrie kunnen werken in plaats van marcheren en schieten.

De militairen houden hun zaken over het algemeen geheim. Defensiespecialisten van Jane’s schatten dat hun basis op een budget van 3,75 miljard euro per jaar ligt. Daarvan is 1 miljard euro jaarlijkse steun uit de VS. Maar door de goede zaken geven de Egyptische militairen vele malen meer uit, volgens sommige schattingen mogelijk 15 miljard euro per jaar. De schattingen over welk percentage van de nationale economie inmiddels in handen van militairen is, lopen uiteen van 10 tot 40 procent.

Volgens sommige waarnemers is Mubarak ook wegens de handel opzijgeschoven. Zijn invloedrijke zoon Gamal irriteerde de oude garde van militaire ondernemers door staatsbedrijven te privatiseren.