Tot zijn verontrusting kwam Mostert er onlangs achter hoe vreemdelingen in een asielzoekerscentrum in Rotterdam in allerijl moesten verkassen. „Een dag van tevoren hoorden de asielzoekers dat ze zouden verhuizen. Sommigen zaten er maanden of zelfs meer dan een jaar. Verschillenden hadden een sociaal netwerk opgebouwd. De asielzoekers kregen een treinkaartje om naar een andere opvanglocatie te verhuizen. Ze hadden niet voldende mogelijkheden al hun spullen mee te nemen. Van de verhuizing heb ik helemaal niets in de media terug kunnen vinden.”

De onzorgvuldige behandeling die asielzoekers in Mos­terts ogen krijgen, kan volgens hem te maken hebben met de „chaos” bij het Centraal orgaan opvang asielzoekers (COA). „Daar heerste een bestuurscrisis.” Verder speelt het „ontbreken van maatschappelijke controle” een rol, denkt de Gavedirecteur. „Asielzoekers zijn veel minder vaak dan voorheen in het nieuws, als je de kwestie-Mauro buiten beschouwing laat.”

Dat minister Leers (Immigratie), die deze week met de Kamer debatteert over zijn begroting, procedures voor asielzoekers versnelt, juicht Mostert toe. „Het is erg als mensen jarenlang in onzekerheid zitten.”

Evenwel plaatst Mostert kritische kanttekeningen bij het beleid. Zo wil Leers dat criminele vreemdelingen al na een dag in de cel het land uitgezet kunnen worden. „Ik begrijp dat we geen criminele asielzoekers binnen de grenzen willen. Deze mensen hebben zich te gedragen. Een moord tolereren we natuurlijk niet. Maar in veel gevallen zullen we toch de culturele context in het oog houden. Wat iemand in de ene samenleving zwaar aangerekend wordt, is in de andere nauwelijks een item. Als in Nederland een man zijn vrouw slaat, geldt dat als een misdaad. In een Arabisch gezin kan dat betekenen dat je een goede man bent. Over dat soort zaken kunnen misverstanden ontstaan.”

Bedenkingen heeft Mostert ook bij het standpunt van Leers dat bij gezinshereniging alleen het zogenoemde ‘kerngezin’ in Nederland welkom is. Dus partners en minderjarige kinderen. Opa’s en oma’s vallen daar buiten. „Als dat betekent dat bejaarden berooid worden achtergelaten, heb ik daar moeite mee. Op die manier betoon je geen barmhartigheid.”

Grote moeite heeft de Gave­directeur met opmerkingen van Leers onlangs over de terugkeer van Iraanse christelijke asielzoekers. De bewindsman zei dat christenen in Iran relatief veilig zijn als ze hun geloof niet al te openlijk uiten. „Het mag niet zo zijn dat christenen in Iran een leven lang bang moeten zijn en hun geloof niet openlijk kunnen belijden.”

Gave meldde vorig jaar oktober dat christenen in Nederlandse asielzoekerscentra het vaak moeilijk hebben te midden van moslims. De problemen bestaan nog altijd, betoogt Mostert. „Wij krijgen nog steeds signalen dat christenen in asielzoekerscentra niet zichzelf kunnen zijn. Dat vind ik erg jammer. Wel ben ik blij dat de Nederlandse overheid de klachten serieus neemt en de problematiek in kaart brengt.”

Kan Mostert zich iets voorstellen bij de koers van het rechtse kabinet om kansarme vreemdelingen te weren? „Ja, de komst van veel nieuwkomers doet wat met een samenleving. Er is regulering van de asielzoekersstroom nodig. Toch geldt de Bijbelse opdracht om naar vluchtelingen om te zien. Dan mag je zegen verwachten. Laat je nooit beroven van christelijke barmhartigheid.”

Dit is het vierde deel in een serie waarin betrokkenen vooruitblikken op een begrotingsdebat in de Tweede Kamer.