Hebben de ontevreden tentbewoners die hun bivak opsloegen bij de financiële centra ongelijk met hun protesten? Nou, dat niet. Weliswaar is het te simpel om de financiële malaise geheel toe te schrijven aan het onverantwoord handelen van bankiers en financiële experts, maar ze zijn wel degelijk medeverantwoordelijk voor de crisis. Neem alleen al de herleefde bonuscultuur. Na de ellende van 2008/2009 leek ze voorgoed te hebben afgedaan. Maar inmiddels blijkt ze weer springlevend te zijn. Het argument is: wil je toptalent binnenhalen, dan moet je meedoen; anderen doen het ook.

Zo wordt een praktijk in het leven gehouden waarvan iedereen aanvoelt dat die is scheefgegroeid. Dat dit irritatie oproept, is begrijpelijk, zeker bij mensen die slachtoffer zijn geworden van het beleid van financiële instellingen. Het valt ook voorwaar niet mee als je financieel aan lagerwal bent geraakt om te zien dat zogenoemde geldmagnaten nog geen knoop van hun jas behoeven te missen.

En toch zou het goed zijn als de gebalde vuisten zich ontspanden en de handen gevouwen werden. Immers, wie zijn blik eens afwendt van de gepantserde deuren van bankgebouwen en richt op andere delen van de wereld, komt algauw tot de ontdekking dat bijna iedereen hier in Nederland behoort tot de meest bevoorrechte wereldburgers.

Ondanks de financieel-economische problemen behoort de gemiddelde Nederlandse burger, bekend als Jan Modaal, tot de 1 procent van de mensheid die het welvarendst is. En wie zegt arm te zijn, met bijvoorbeeld een gemiddeld jaarinkomen van 8000 euro, kan zich toch altijd nog rekenen tot de 10 procent van de meest welgestelde wereldburgers. Kortom, zo slecht hebben we het in ons land nog niet. Alle reden dus om daar dankbaar voor te zijn.

Het probleem van de rijke westerling is dat een vermindering van het besteedbaar inkomen onmiddellijk leidt tot ontevredenheid. Niet iedereen zal dat uiten door zijn tenten op te slaan op het Beursplein in Amsterdam, maar het gevoelen leeft wel in veler harten, ook bij christenen.

De laatsten beseffen ook vaak niet hoe groot het voorrecht is dat ze hebben om in datzelfde rijke Westen in vrijheid hun geloof te mogen belijden. Miljoenen christenen op deze wereld zuchten onder het juk van verdrukking en vervolging.

Christenen hebben bovendien de grootste schat in bruikleen gekregen. Hun zijn de woorden van God toebetrouwd. Die goudmijn biedt een rijkdom die nooit zijn waarde verliest.

Wie dus even verder kijkt dan zijn eigen, kleine wereldje zal genoeg redenen hebben om vandaag dankdag te houden. Het probleem is echter vaak dat ons hart zo vol onvrede zit dat we niet aan danken toekomen. Daarom is het vandaag ook biddag om God te smeken of Hij ons dankbaarheid wil schenken.